Hij werd geboren in Sliedrecht op 5 januari 1880, als tweede zoon van Willem Muller L zn. en Annigje Visser. Al op jonge leeftijd leerde hij de kneepjes van het schippersvak kennen van zijn vader. Als 22-jarige voer hij als zetschipper op een sleepboot van de Coöperatieve Suiker Maatschappij in Dordrecht, die verschillende suikerfabrieken beheerde in de regio West-Brabant en op de Zeeuwse en Zuid-Hollandse eilanden.
In 1939 liepen de politieke spanningen in Europa hoog op en ook Nederland bereidde zich voor om zich tegen invallen van buitenlandse mogendheden te verdedigen. Zo trof men maatregelen om de pontveren over de Maas bij Mook, Cuijk, Gennep, Boxmeer, Afferden, Vierlingsbeek en zo verder naar het zuiden te vernielen, zodra dat nodig zou blijken. Zodra het bevel tot vernietiging was gegeven, moest het personeel de pont met afgezette motor naar het midden van de rivier varen, de lont aansteken en met een roeiboot maken dat ze wegkwamen.
Ook bij de stuwen werden maatregelen genomen. De trappen over het stuwlichaam zouden moeten worden vernield. Zinkschepenversperringen bij de stuwen moesten voorkomen, dat bij het stukschieten van de stuwen het water af zou lopen. Ten behoeve van de vaartuigendienst van de Vrijwillige Landstorm werden sleepboten en vrachtschepen, bij voorkeur met de eigen bemanning, gevorderd. Op 9 mei 1940 moest de zinkschipversperring voor de stuw bij Heumen in het Maas-Waalkanaal nog tot stand gebracht worden. Op enige afstand van kilometer paal 149 lag een vol gebaggerde bak te wachten op transport. In de vroege ochtend van 10 mei 1940 gaat een sleepboot met deze bak op weg.
Bij de nadering van het dorp St. Agatha stuit de sleep op een poging van Duitse militairen om met rubber boten de rivier over te steken, hevig beschoten door Nederlandse mitarilleurs. De sleep komt middenin het strijdgewoel terecht. Duitse militairen gooien met handgranaten en treffen de stuurhut, met het noodlottig gevolg, dat de bemanning dodelijk wordt gewond.
Als in de loop van de dag de rust enigszins is weergekeerd, wordt de kapitein dood aangetroffen en zijn knecht zwaargewond. Leendert Muller had een granaatscherf in zijn been gekregen en was doodgegaan aan een slagaderlijke bloeding. Leendert Muller ontbreekt nog steeds op de Erelijst van de Nederlandse Oorlogsslachtoffers.
Graag wil ik met u in contact komen over bovenstaand verhaal, ik ben bezig met een onderzoek naar de gesneuvelden van de Vrijwillige landstorm 1940.
met vriendelijke groet
Fred Warmer
Hanneke van der Eerden
bhiczei op 2 januari 2017 om 09:36
Het BHIC brengt u met elkaar in contact
Martin Leendert Muller
zei op 23 augustus 2017 om 08:54
Is it possible to get in touch with the author as this is about my grandfather. Unfortunately I do no speak dutch though.
fred warmer
zei op 24 augustus 2017 om 16:47
Martin, maybe you can contact me, i.am not the author but i can give you additional information.
grtz
Martin Muller
zei op 25 augustus 2017 om 03:53
Thanks Fred, would appreciate any information. My email address is
marty@m2com.com.au
In 1939 liepen de politieke spanningen in Europa hoog op en ook Nederland bereidde zich voor om zich tegen invallen van buitenlandse mogendheden te verdedigen. Zo trof men maatregelen om de pontveren over de Maas bij Mook, Cuijk, Gennep, Boxmeer, Afferden, Vierlingsbeek en zo verder naar het zuiden te vernielen, zodra dat nodig zou blijken. Zodra het bevel tot vernietiging was gegeven, moest het personeel de pont met afgezette motor naar het midden van de rivier varen, de lont aansteken en met een roeiboot maken dat ze wegkwamen.
