Net hersteld van een zware ziekte loopt stationschef Wilhelm Seiler die winteravond in februari 1904 om kwart over elf 's avonds naar het stationgebouw van de NBDS in Veghel om daar de nacht door te brengen. Maar zijn onderchef A. van de Ven houdt hem tegen en schiet hem - na een woordenwisseling - neer. Waar? Ongeveer bij den 17den boom, geteld van het cafe Van Berkel, omschrijft de Graafsche Courant nauwkeurig.
Wat een laffe moord, schrijven de Graafsche Courant en De Echo. Want Wilhelm was net genezen van "eene hevige ziekte" in het gasthuis en wie kwam hem daar "tweemalen daags" opzoeken? Zijn zelfde onderchef... Vandaar dat op het bidprentje wordt gesproken van "eene ongetrouwe vriend."
Vier revolverschoten In de kranten vinden we een vrij nauwkeurige reconstructie van de moord. Wilhelm kaart die bewuste avond eerst in het café van Van Berkel, gaat daarna naar zijn kosthuis van L. van Zeeland en vertrekt rond kwart over elf naar het station. Daar wordt hij aangesproken door zijn onderchef die hem kennelijk "eischen heeft gesteld die de ongelukkige kon noch wilde inwilligen." Na een woordenwisseling slaat de onderchef Wilhelm met een stuk hout op zijn achterhoofd. Maar Wilhelm blijkt wel tegen een stootje te kunnen en trekt het hout op de handen van zijn aanvaller. Op het moment dat hij wil terugslaan, wordt hij met vier revolverschoten omgebracht.
Paniek alom in de buurt. Dokter Van de Voort verbindt de ongelukkige nog in het huis van Van Zeeland en Wilhelm wordt voorzien van de Heilige Olie. Maar "spoedig daarop vlood het leven", schrijft de Graafsche Courant. De politie gaat op zoek naar de dader en houdt Van de Ven aan. "Onze ijverige veldwachter Kwaks, wiens optreden in deze alle lof verdient" weet een bekentenis te ontlokken. Gedurende het verhoor heeft Van de Ven niet de minste teken van spijt getoond.
Altijd weer die drankzucht "Wat de wordingsgeschiedenis is van deze misdaad? Dezelfde, die zich zoo vaak herhaalt in het leven van een moordenaar: de drankzucht. Deze is de hoofdoorzaak ook van dit misdadig feit. Van drinken wordt men dief, van dief wordt men moordenaar", zo luidt de conclusie van de Graafsche Courant.
Van onderzoeker Wim Jaegers ontvingen wij bovenstaande bidprentjes (met veel dank!)
Wat een laffe moord, schrijven de Graafsche Courant en De Echo. Want Wilhelm was net genezen van "eene hevige ziekte" in het gasthuis en wie kwam hem daar "tweemalen daags" opzoeken? Zijn zelfde onderchef... Vandaar dat op het bidprentje wordt gesproken van "eene ongetrouwe vriend."
