skip naar content skip naar hoofdnavigatie spring naar service navigatie
sluit
Hulp nodig?

Chat is online op maandag t/m vrijdag van 10.00 - 16.00 uur en van 19.00 - 22.00 uur.

Op dit moment zijn we offline. Je kunt je vraag stellen via e-mail of WhatsApp: 06-12887717 (alleen berichtjes)

Meer informatie over de chat-service? Klik hier

Online op dit moment

Stel je vraag

Ans Holman
Ans Holman RA Tilburg
Menu
sluit
Hulp nodig?

Chat is online op maandag t/m vrijdag van 10.00 - 16.00 uur en van 19.00 - 22.00 uur.

Op dit moment zijn we offline. Je kunt je vraag stellen via e-mail of WhatsApp: 06-12887717 (alleen berichtjes)

Meer informatie over de chat-service? Klik hier

Online op dit moment

Stel je vraag

Ans Holman
Ans Holman RA Tilburg

Haargolven met de krultang

In de zestiger jaren vond ik op ons land, tussen Veilingstraat en Zoggelsepad in Uden, een roestig uitziende tang. Moeke zei: ‘dat is een krultang voor een golvend kapsel’. Aan de vondst was natuurlijk een knipbeurt (van de vorige grondbezitter?) voorafgegaan; het haar waarschijnlijk in de ‘skolk’ verzameld en samen met het gereedschap op de mestvaalt gegooid.

Van de 25 centimeter lange krultang vond ik in een boek twee afbeeldingen, waarvan één met geïsoleerde handgrepen. Deze mist een vast scharnierpunt. Tegenwoordig heet zo’n apparaat een stijltang, “wassen en watergolven” was vroeger erg populair.

De 86-jarige J. Steenbakkers uit Best, ooit leerling bij kapsalon Wouters, liet me zien hoe hij daar zo’n krultang gebruikte: “het haar werd geonduleerd, er werd een golving aangebracht. De tang werd verhit boven een spiritusvlam en de temperatuur getest door de tang voor je gezicht te houden. Er werd ook wel verhit op de brandende kachel of boven een gaspit. Je begon aan de linkerkant, stak de tang in het haar en draaide hem linksom.” Meestal werd thuis alles weer uitgekamd en opnieuw in model gedaan, vermeldt de tekst en beaamt ook heer Steenbakkers. “De met berkenhaarwater behandelde kapsels schuimden tijdens de verzorging en voelden daarna zacht aan.”      

M’n eerste knipbeurt was bij boer Piet Adam van de buurtschap Eikenheuvel. Dat kostte 10 cent en dat bedrag werd in de oorlog verdubbeld. Vroeger werden kinderen met rood haar uitgelachen, nu laat men het rood verven. M’n echtgenote had een gevoelige hoofdhuid en bracht nog liever een bezoek aan de tandarts dan aan een kapsalon. Zij kon bij het kammen naderende extreme weersveranderingen voelen aankomen.

Na het wassen kwamen de golven normaal terug, ik was bang dat na een chemokuur het mooie kapsel zou verdwijnen, maar de golven keerden terug, na veel haaruitval. De wastafel raakte verstopt en bij de reparatie vond ik in de zwanenhals een haarbolletje van 2,5 cm doorsnee dat door het water was opgerold en gevormd.

De Lambrecht thermo-hygrograaf heeft een 120 mm lange haarkam met zeven bundels hoofdhaar van Chinese vrouwen met een dikte van 0,06 mm. De haarlok van m’n echtgenote zaliger meet 0,05 mm, mannelijk hoofdhaar is dikker, je kan er gemakkelijk een knoop inleggen en weer uithalen.

De afgebeelde haarspier is 95 mm lang en 0,17 mm dik. Ik plukte hem van een schuurplek op de boomschors tijdens een IVN-zwijnenwandeling op de Veluwe. Paardenhaar wordt gebruikt in hygrometers en varkenshaar voor haar- en verfborstels, de beste kwaliteit zijn de rugharen. Onze huisslachter Frans Vissers verzamelde de geschoren haren van het varken.

Een preparateur toonde me tijdens het opmaken van een houtsnip een klein pluimpje haar, dat onderin het verenpakket verborgen zat, ‘het neusje van de zalm voor een schilderpenseel’.

In de vorige eeuw was m’n hoofdbedekking haarloos zoals bij m’n vader, maar had ik háár nog. Nu ben ik al een tiental jaar ook háár kwijt.

Reageer op dit verhaal

Heb je al een account? Log in met je gegevens.

Heb je nog geen account? Plaats zonder inloggen, of Registreer een account

Help spam voorkomen en los de volgende som op:
Geef mij een andere som.

Lees ook deze verhalen