In mijn jeugd, in de jaren '40-'50 droegen wij broeken die opgehouden werden door instelbare bretels. Ze heetten bij ons galgen.
Die broeken, meestal met korte pijpen, waren een stuk hoger in de taille, maar niet helemaal tot aan je oksels. Later kwamen broeken met een riem in de mode.
Het was even wennen, want je had aldoor het gevoel dat ze naar beneden wilden afzakken. Je had de neiging om ze steeds omhoog te trekken. Waar daarvoor een gulp gesloten werd met knopen en knoopsgaten, waren die nieuwe broeken al snel voorzien van een ritssluiting. Dat was pas hip.
Een tijdje na de oorlog stuurde de tante van mijn moeder, uit Amerika, een doos met kleding. Een soort particuliere Marshalhulp. Daar waren ook Amerikaanse broeken bij volgens Amerikaans model, dus met riem. Ik herinner me dat mijn vader er een aanpaste en uit gewoonte nogal hoog optrok. Vervolgens merkte hij knorrig op, tot groot vermaak van de kinderen: "Hebben ze in Amerika geen kont?'
Dit doet mij herinneren aan een gezegde van mijn in 2003 overleden moeder:
“Een ons kont en een kilo broek”. Dan heb je wel bretels nodig.
Marilou Nillesen
bhiczei op 12 oktober 2022 om 10:14
Voor mij is ook deze uitdrukking helemaal nieuw, Aart, maar het is wel prachtige! Ik kan me voorstellen dat je zoiets je leven lang niet meer vergeet (en ik nu ook niet meer ;)
Die broeken, meestal met korte pijpen, waren een stuk hoger in de taille, maar niet helemaal tot aan je oksels. Later kwamen broeken met een riem in de mode.
