De vis werd betrokken van de visboer die iedere vrijdag zijn viswagen stalde in de Loyalalaan, naast het Café ’t Zuid. Wij woonden aan de andere kant van de Loyolalaan waar mijn ouders een boekwinkel en drukkerij hadden. De vaste klanten van de visboer wisten dat ze de visboer uit het café konden halen.
Mijn moeder was een gelovige vrouw en mijn vader was meer van het type: "Wiens brood men eet, wiens woord men spreekt," maar de vrijdagse vastendag werd, zoals gezegd, gerespecteerd.
Mijn ouders, met name mijn vader, waren echte visliefhebbers. Vrijdags, rook het (stonk het!) dan ook naar gebakken schol, tong of gestoofde paling. Ik hield niet van vis, dus mocht ik iedere vrijdag mijn aardappeltjes prakken met een hard gekookt ei. Mijn moeder maakte in een pannetje roomboterjus en die goot ik dan over mijn geprakte aardappeltjes. Als de zogenaamde kers op de taart mocht ik dan het geheel met een laag suiker toedekken.
Ik vermoed dat de huidige generatie diëtisten mijn ‘goddelijke’ maaltje niet erg gewaardeerd zouden hebben.
Foto's
De visboer stalde zijn wagen bij café 't Zuid (Foto: Delleman-de Kort, 1974. Bron: BHIC, fotonr. 1923-000528)
Het huis en de winkel van de familie Krijnen op de hoek van de Helvoirtseweg en de Loyolalaan (coll. Ton Krijnen)
De familie Cruijsen in Reek aan de warme maaltijd (Bron: BHIC, Beeldcollectie Ton Cruijsen nr. 1903-001331)
Marilou Nillesen
bhiczei op 18 november 2019 om 19:29
En dat maakt ons nieuwsgierig, Ton... eet je je goddelijke maal nog wel eens? (en nog steeds geen visliefhebber trouwens?)
Krijnen
zei op 28 november 2019 om 16:19
Hallo Marilou,
Nee, nog steeds niet een echte visliefhebber. Wel ben ik een Zoetkauw gebleven. Wanneer we weer eens in Nederland zijn, dan gaat er steevast 8 pakken chocolade hagelslag meer terug naar huis.
Succes met de website,
Ton
Marilou Nillesen
bhiczei op 1 december 2019 om 18:14
Haha, bedankt Ton, we doen ons best. Maar nu heb je me wel nieuwsgierig gemaakt... in welk land ligt het 'terug naar huis' nu?
De vis werd betrokken van de visboer die iedere vrijdag zijn viswagen stalde in de Loyalalaan, naast het Café ’t Zuid. Wij woonden aan de andere kant van de Loyolalaan waar mijn ouders een boekwinkel en drukkerij hadden. De vaste klanten van de visboer wisten dat ze de visboer uit het café konden halen.
Mijn ouders, met name mijn vader, waren echte visliefhebbers. Vrijdags, rook het (stonk het!) dan ook naar gebakken schol, tong of gestoofde paling. Ik hield niet van vis, dus mocht ik iedere vrijdag mijn aardappeltjes prakken met een hard gekookt ei. Mijn moeder maakte in een pannetje roomboterjus en die goot ik dan over mijn geprakte aardappeltjes. Als de zogenaamde kers op de taart mocht ik dan het geheel met een laag suiker toedekken.
