De vis werd betrokken van de visboer die iedere vrijdag zijn viswagen stalde in de Loyalalaan, naast het Café ’t Zuid. Wij woonden aan de andere kant van de Loyolalaan waar mijn ouders een boekwinkel en drukkerij hadden. De vaste klanten van de visboer wisten dat ze de visboer uit het café konden halen.
Mijn moeder was een gelovige vrouw en mijn vader was meer van het type: "Wiens brood men eet, wiens woord men spreekt," maar de vrijdagse vastendag werd, zoals gezegd, gerespecteerd.
Mijn ouders, met name mijn vader, waren echte visliefhebbers. Vrijdags, rook het (stonk het!) dan ook naar gebakken schol, tong of gestoofde paling. Ik hield niet van vis, dus mocht ik iedere vrijdag mijn aardappeltjes prakken met een hard gekookt ei. Mijn moeder maakte in een pannetje roomboterjus en die goot ik dan over mijn geprakte aardappeltjes. Als de zogenaamde kers op de taart mocht ik dan het geheel met een laag suiker toedekken.
Ik vermoed dat de huidige generatie diëtisten mijn ‘goddelijke’ maaltje niet erg gewaardeerd zouden hebben.
Foto's
De visboer stalde zijn wagen bij café 't Zuid (Foto: Delleman-de Kort, 1974. Bron: BHIC, fotonr. 1923-000528)
Het huis en de winkel van de familie Krijnen op de hoek van de Helvoirtseweg en de Loyolalaan (coll. Ton Krijnen)
De familie Cruijsen in Reek aan de warme maaltijd (Bron: BHIC, Beeldcollectie Ton Cruijsen nr. 1903-001331)
Marilou Nillesen
bhiczei op 18 november 2019 om 19:29
En dat maakt ons nieuwsgierig, Ton... eet je je goddelijke maal nog wel eens? (en nog steeds geen visliefhebber trouwens?)
Krijnen
zei op 28 november 2019 om 16:19
Hallo Marilou,
Nee, nog steeds niet een echte visliefhebber. Wel ben ik een Zoetkauw gebleven. Wanneer we weer eens in Nederland zijn, dan gaat er steevast 8 pakken chocolade hagelslag meer terug naar huis.
Succes met de website,
Ton
Marilou Nillesen
bhiczei op 1 december 2019 om 18:14
Haha, bedankt Ton, we doen ons best. Maar nu heb je me wel nieuwsgierig gemaakt... in welk land ligt het 'terug naar huis' nu?
Louise
zei op 27 januari 2022 om 22:29
Omdat je geen vlees mocht eten op vrijdag, werd het vis of ei.
Mijn moeder kon fantastisch koken, dus schelvis met mosterdsaus en puree was een feestmaal. Maar vaker aten we, nog lekkerder, zelfgemaakte friet en zelfgemaakte mayonaise met visconserven of ei en een heerlijke verse groentesalade! Dat was bepaald geen straf.
Raar toch eigenlijk, dat vasten als heel iets anders uitpakte.
In mijn huidige woonplaats is het vaak vrijdag= visdag in tehuizen. ik vraag me soms af of het voor de oudere gelovigen is, of een gewoonte. Bijna niemand onder de 65 kent de oorsprong van vis op vrijdag nog.
Als visliefhebber profiteer ik vaak mee van de viskramen die op vrijdag in bepaalde winkelcentra staan!
Marilou Nillesen
bhiczei op 28 januari 2022 om 19:02
Zo te horen, was je moeder inderdaad een topkok, Louise, wat fijn dat je daar zo op terugkijkt. Ik ben benieuwd of er nog veel bewust geen vlees wordt gegeten op vrijdag en zo ja, of dat komt vanuit christelijke overwegingen, of dat dat wordt ingegeven door een toenemen klimaat bewustzijn.
Wie wil hier meer over vertellen? Wij zijn heel benieuwd.
Rini de Groot.
zei op 28 januari 2022 om 22:27
Was het vroeger al een niet een omkoperij om de Visboer ook een extra graatje (letterlijk en figuurlijk één dag extra te benaderen.
Was niet direct een vleeseter, maar bij bezoek op voormiddag aan de maandagmarkt met een beetje hongerig en verraderlijke baklucht toch lekker.
En op de kermis een rolmops.
Paul Huismans
bhiczei op 31 januari 2022 om 06:33
Bij ons thuis was het vroeger ook vis op vrijdag. Maar daar is in de loop van de jaren wel de klad in gekomen, toen werd het vrijdag frietdag. En blijkbaar konden frikandellen wel door de beugel...
Malika Ann
zei op 15 juni 2022 om 09:43
Bij ons ook lang vis of eieren gegeten op vrijdag.
Ik ben nu moslima en aangezien halalvlees moeilijk te vinden is, eten wij enorm veel vis. Minimum 3 keer per week. De andere dagen een steak of kip... en natuurlijk geen varkensvlees. Eerlijk? Na 11 jaar geen varkensvlees te hebben gegeten kom ik misselijk van de geur alleen. Ja ik ben een paar keer stout geweest. Een paar plakjes salami gegeten en ziek geweest. Overgeven en diarree. Is echt moeilijk te verteren als je het niet meer hebt gegeten.
In het begin het heel erg gemist. Vooral gehakt. Wat jullie in nederland bakken maar wij dus rauw eten. Op een boterham, dik belegd, met wat mosterd en ajuintjes of komkommertjes opgelegd In azijn. Met een rodenbach erbij... mmmmm zo lekker. Helaas is de rodenbach. Ook niet meer voor mij. Maar alcohol was veel gemakkelijker om te laten dan varkensvlees. Er bestaat een mooi liedje van... "het zwien is het schwoinste der bjièsten". Iedere roeselaarnaar kent dit lied... lol...
(O'djavel, 't zwien) je kan het vinden op youtube.
Marilou Nillesen
bhiczei op 15 juni 2022 om 15:27
Dag Malika, bedankt voor je berichtje en deze persoonlijke inkijk; interessant om te lezen. En ja, natuurlijk hebben we even het liedje geluisterd op YouTube ;) Voor iedereen die ook nieuwsgierig is geworden, hierbij het linkje naar O'djavel, 't zwien:
De vis werd betrokken van de visboer die iedere vrijdag zijn viswagen stalde in de Loyalalaan, naast het Café ’t Zuid. Wij woonden aan de andere kant van de Loyolalaan waar mijn ouders een boekwinkel en drukkerij hadden. De vaste klanten van de visboer wisten dat ze de visboer uit het café konden halen.
Mijn ouders, met name mijn vader, waren echte visliefhebbers. Vrijdags, rook het (stonk het!) dan ook naar gebakken schol, tong of gestoofde paling. Ik hield niet van vis, dus mocht ik iedere vrijdag mijn aardappeltjes prakken met een hard gekookt ei. Mijn moeder maakte in een pannetje roomboterjus en die goot ik dan over mijn geprakte aardappeltjes. Als de zogenaamde kers op de taart mocht ik dan het geheel met een laag suiker toedekken.
