Op 21 december 1960 stond een artikel in het Eindhovens Dagblad met de kop: "Zeelst - Lithurgische week met kerkspel gesloten" In dit artikel werd een korte beschrijving gegeven over het kerkspel Pascha – Brood en Wijn dat was opgevoerd als afsluiting van de Liturgische week in de Willibrorduskerk van Zeelst. Er werd lovend gesproken over het ontroerend en indrukwekkend schouwspel vertolkt door wel 100 personen, die gekleed in mooie kostuums voor een deel behoorden tot de Zeelsterse parochianen.
Kapucijnerpater Bertien Rompa (1917-1994) heeft dit kerkspel geschreven. Zijn bedoeling hiermee was “de heilige mis op een moderne wijze gestalte te geven in een groots geheel zonder inbreuk te maken op het misoffer”, hetgeen ook is gelukt gezien de vele uitvoeringen door het hele land en de positieve reacties.
Hoe het contact voor de uitvoering met de parochie van Zeelst tot stand is gekomen, is mij niet bekend. Maar nadat het besluit eenmaal was gevallen, zijn vermoedelijk de diverse verenigingen benaderd om de amateurspelers te leveren, die het kerkspel samen mede tot een goed einde konden brengen.
In het spel, geregiseerd door pater Bertien nam hij ook de Christusrol voor zijn rekening en in zijn entourage van hoornspelers, een zangkoor en balletdansers bevond zich ook de vertelster Ecclesia, symbool voor de lerende en biddende moederkerk, die de tekst voordroeg, samen met een Zeelsters meisje.
Na enkele repetities werd het spel op zaterdagavond en zondagmiddag voor de parochianen uitgevoerd.
Kaft en eerste bladzijde van het 31 pagina tellend tekstboekje
Tijdens de uitvoering op 18 december 1960
In het midden voor het kruis staat pater Bertien
De vertelster Ecclesia met het “kind”
Na afloop van de uitvoeringen, waarvan ik deel uitmaakte, kreeg ik een kerkboek door pater Bertien geschreven/samengesteld met de titel:
Mariët Bruggeman
bhiczei op 25 januari 2019 om 12:06
Bedankt voor je verhaal Annette. Weet je nog wat jouw rol was in deze voorstelling? En had je ook nog tekst?
Annette
zei op 25 januari 2019 om 13:47
Jazeker, ik was het "kind" en ik had ook tekst. Ik stelde vragen aan Ecclesia, waarop zij kon reageren. Ook moest ik over het gangpad de volle kerk in lopen terwijl ik luidkeels met mijn armen gespreid drie keer: "Jezus is waarlijk verrezen" riep.
Mariët Bruggeman
bhiczei op 25 januari 2019 om 14:29
Wat een leuke herinnering, zeker dat roepen door de kerk ! Dat gebeurde ook niet iedere week natuurlijk :) .
Annette
zei op 25 januari 2019 om 14:56
Precies, dat mocht nooit; zelfs zachtjes praten of omkijken in de kerk was verboden. Het is zeker een mooie herinnering.
