Henricus van Duren was van 1911 tot 1940 pastoor te Esch. Hij was op 1 november 1865 geboren in Ravenstein. In 1891 werd hij tot priester gewijd en kreeg achtereenvolgens aanstellingen als kapelaan in Deurne, Zeeland en Boekel. Op 21 juni 1911 kwam hij naar Esch om daar het pastoorschap te gaan bekleden.
Na vijftien jaar voor de Essche zielen gezorgd te hebben, werd hij bouwpastoor. Op zijn initiatief werd de 19e-eeuwse, neoclassicistische kerk afgebroken en kwam er een nieuwe kerk, naar ontwerp van architect Jan van Groenendaal. De plek voor de nieuwe kerk omschreef pastoor Van Duren nogal losjes in zijn aanvraag voor een bouwvergunning als: "ongeveer op dezelfde plaats" (als de oude kerk).
In 1927 werd de kerk in gebruik genomen en in 1931 officieel door de bisschop ingezegend. Zoals Theo van Dooren hieronder terecht aanvulde: Van Duren haalde in 1936 de Congregatie van de Zusters van de Goddelijke Verlosser naar Esch, waar ze Huize Sint Jozef betrokken..
Op 5 april 1940 kreeg Van Duren eervol ontslag als pastoor. Hij bleef in Esch wonen, waar hij op 8 augustus 1942 overleed.
Na vijftien jaar voor de Essche zielen gezorgd te hebben, werd hij bouwpastoor. Op zijn initiatief werd de 19e-eeuwse, neoclassicistische kerk afgebroken en kwam er een nieuwe kerk, naar ontwerp van architect Jan van Groenendaal. De plek voor de nieuwe kerk omschreef pastoor Van Duren nogal losjes in zijn aanvraag voor een bouwvergunning als: "ongeveer op dezelfde plaats" (als de oude kerk).
