skip naar content skip naar hoofdnavigatie spring naar service navigatie
sluit
Hulp nodig?

Chat is online op maandag t/m vrijdag van 10.00 - 16.00 uur en van 19.00 - 22.00 uur.

Op dit moment zijn we offline. Je kunt je vraag stellen via e-mail of WhatsApp: 06-12887717 (alleen berichtjes)

Meer informatie over de chat-service? Klik hier

Online op dit moment

Stel je vraag

Ans Holman
Ans Holman RA Tilburg
Menu
sluit
Hulp nodig?

Chat is online op maandag t/m vrijdag van 10.00 - 16.00 uur en van 19.00 - 22.00 uur.

Op dit moment zijn we offline. Je kunt je vraag stellen via e-mail of WhatsApp: 06-12887717 (alleen berichtjes)

Meer informatie over de chat-service? Klik hier

Online op dit moment

Stel je vraag

Ans Holman
Ans Holman RA Tilburg

Herenhuis als weeshuis

Henk Beijers
vertelde op 10 december 2009
bijgewerkt op 23 april 2014
De Zusters van Liefde kwamen naar Schijndel om in allerlei sociale noden te voorzien. Eén daarvan was de zorg voor en de opvoeding van wees-, voogdij- en schipperskinderen. Voor de schipperskinderen hadden de Zusters al een voorziening in hun klooster in Den Dungen. Maar voor de wees- en voogdijkinderen gingen ze in Schijndel aan de slag.

Hoofdstraat 71 is een deftig herenhuis met grote achtertuin. In 1929 verkocht Willem Verkuijlen het aan de zusters. De inboedel schonk hij erbij. Eigenlijk had hij het bestemd voor een tweede rectoraat, maar daar stak het bisdom een stokje voor. Dit vraagt om enige uitleg.

Tot 1885 waren de pastoors van Schijndel namelijk ook rector van het moederhuis van de Zusters. In dat jaar kwam pal tegenover het moederhuis het zogenaamde rectoraat, de woning van de dienstdoende rector. Sinds 1957 zetelt daar het hoofdbestuur, het pastoraal team en de administratie.

Ten tijde van de verkoop van het pand van Verkuijlen was er sprake van de benoeming van een tweede rector of conrector. Daarom had Verkuijlen de gedachte dat zijn huis heel geschikt zou zijn voor de huisvesting van die tweede rector.

Aangezien het bisdom de functies van pastoor en rector wilde scheiden, stelde men de weldoener toen voor om het huis te bestemmen als weeshuis. Zo’n initiatief paste helemaal binnen Verkuijlens ideeën over naastenliefde en liefdadigheid.

Deze weldoener, een invloedrijke figuur binnen de Schijndelse samenleving, was in pension in het moederhuis en bewoonde daar twee grote kamers van de Kweekschool. Vanaf eind 1929 is het weeshuis tijdelijk bediend vanuit het moederhuis. Het huis werd vernoemd naar en toegewijd aan Petrus Donders. Op 5 november 1929 onthulde pastoor Donders officieel het beeld van ‘Peerke Donders’ in de voortuin. Het beeld was een geschenk van mejuffrouw Van der Putten.

Op 14 januari 1930 gaf de Bossche bisschop Mgr. Diepen verlof om het huis als dochterklooster van het moederhuis te aanvaarden en vanaf die datum gaan er ook zusters wonen. Het blijft als weeshuis in gebruik tot ca. 1956. In de periode 1930-1956 varieert het aantal weeskinderen van 29 tot 59, met een gemiddelde van rond de 40. Tijdens de oorlogsjaren waren er af en toe geen weeskinderen.

Op 10 mei 1940 haalden veel families hun kinderen tijdelijk naar huis. Tijdens de granaatweken in september-oktober 1944 wordt de pastorie van de Servatiusparochie zwaar getroffen. De zusters gaan met de weeskinderen tijdelijk naar Eersel en de pastoor, twee kapelaans en huishoudelijk personeel nemen hun intrek in het pand aan de Hoofdstraat. Ze blijven daar tot 7 mei 1947. In juli van dat jaar keren de weeskinderen weer terug.

Vanaf 1956 kreeg het weeshuis verschillende bestemmingen. In 1977 ondergaat het nog een verbouwing. In 1994 is het pand verkocht aan de gemeente Schijndel. Op 20 oktober, daags voor de verkoop, is het beeld van Petrus Donders al naar de tuin van het moederhuis overgebracht. Uiteindelijk heeft een particulier het voormalige weeshuis, een gemeentelijk monument, gekocht en in een gedeelte ervan een kledingzaak gevestigd.

Reacties (7)

E. Corstens zei op 1 april 2015 om 19:40
Ik was de laatste wees. Tot de grote vakantie 1956 moest ik een paar maanden rusten na twee jaar gedwongen pap met brokken moeten eten, waarna ik alleen maar kon overgeven. Ik werd dan geslagen, moest naar school. Daar oefenden we voor de plechtige communie. In de kerk moest ik ook overgeven. Wat had ik een geluk dat er bezoek kwam van zusters die het Peerke Dondershuis wilden kopen. Die zagen hoe slecht het met me ging. De dokter kwam en ik moest rusten. Alleen thee en beschuit kreeg ik. Alleen gingen de kinderen naar huis. Ik had geen huis. Er waren nl. maar 2 weeskinderen. Jopie Dingen van 14 en ik. De anderen hadden nog een vader of moeder. De twee zwartste jaren van mijn leven. Zr. Henrica of Henricio of Henricus zwaaide de scepter met wrede hand. Van anderen bleef ze af. Op mij kon ze ongestraft haar agressie botvieren. Vanuit het niets kon ze op me afvliegen, me aan m'n haren meesleuren en in het 'speelhok' op de binnenplaats waar ook de schoenen in dozen stonden op planken, deed ze dan de deur op slot en sloeg ze me te vaak in elkaar. enz. enz. Op de vierkante tegeltjes knielde ik me met mijn armen om m'n hoofd te beschermen. Ze sloeg tot ze moe was. enz. enz. Schijndel is voor mij de zwartste en mooiste tijd. Maar dan wel op de Ulo, een straat verder, waar ik in een club van 5 vriendinnen belandde. We hebben 5 juni as. weer een reünie hier in Emmen. Ik ben nu 71, maar nog draait mijn maag om.
R. zei op 1 april 2015 om 21:38
Beste Mevrouw Corstens.
Raar dat deze Kindermishandeling in de buurt niet bekend was,
of wilde men het niet weten, de Heiligheid was toch alles.
Van zeer nabij ken ik de verhalen maar niet zo extreem zoals jij verteld,
wel in de boeken van de Weeshuizen in Engeland.
Fijn dat je het verwoord dat staat het zwart op wit.
Ik heb gewoon medelijden met je en hoop dat je nog
van een gezellig en gelukkig leven mag genieten.
J. Bolwerk zei op 16 juli 2016 om 17:38
Ik kom zelf uit schijndel en ben daar geboren in 1954. Ik heb op de lagere Maria school gezeten en ook daar werd verschil gemaakt door de nonnen: De zusters van Liefde. Wie van rijke komaf was, zat aan de kant van het raam en de rest de andere kant. Ook ik werd veel gepest door de nonnen en toen ik op de kleuterschool zat moets ik vaak op de kast zitten voor straf en op de lagere school in de hoek staan. Ook werd er gezegd dat de arme kinderen neit goed konden leren en de rijken wel etc etc. Ja, ja, "De zusters van liefde"
Norah zei op 16 juli 2016 om 19:50
Bij de zusters Ursulinen was het zo erg dat er onderscheid gemaakt werd tussen de zusters onderling. "Mère" was b.v. de lerares, "soeur" degene die de vloeren dweilde. Zo sprak men ze ook aan. Ik heb het hier over de situatie in een lyceum.
En dan hadden we ook nog "de Zusters van het arme kindje Jezus"...
Dit was "het rijke Roomsche leven".
Marilou Nillesen
Marilou Nillesen bhic zei op 2 januari 2018 om 09:14
Dank voor de verwijzing, Jan. Mensen die meer willen weten, kunnen daar zeker goed terecht.
J. Bolwerk zei op 2 januari 2018 om 18:58
"De zusters van liefde", ja, ja, de krengen van barmhartigheid en de schijnheiligheid ten top, dat waren ze/het in de jaren '50 en '60. En wat arme weeskindjes? En ja Follow the money dat was het voor hun en niet die arme kindjes die hadden ze nodig om hun doel te bereiken "Follow the money".

Reageer op dit verhaal

Heb je al een account? Log in met je gegevens.

Heb je nog geen account? Plaats zonder inloggen, of Registreer een account

Help spam voorkomen en los de volgende som op:
Geef mij een andere som.

Lees ook deze verhalen