Voor het raadhuis staat de koning van het dorp, het Prilleke, de stam draagt zijn negenarmige kroon. Nu het herfst is, laat hij de goudgele bladeren vrij die langzaam op zijn voeten neerdwarrelen. Om de stam heeft onze dorpslinde voor zijn gasten een zeshoekig, bordeauxkleurig houten prieeltje, voor een moment in de schaduw.
De lindekoning kijkt in alle richtingen: de bioscoop Parisien en rechts daarvan het café van de 14 Billekes, de Wilhelminastraat, de locatie van de wekelijkse biggenmarkt. Op de maandagmorgen is zijn plein bezet met marktkramen. Het plein is ook het vertrekpunt van de lijnbussen BBA en Zuid-Ooster, de plek van de jaarlijkse kermis, het vuurwerk en het circus.
Thuis uit de nachtdienst ging ik na het ontbijt even terug naar Philips om mijn weekloon te beuren, daarna maakte ik de bijgaande prenten. Het is zaterdagmorgen 8 oktober 1960, de zon laat zich vaag zien en het is stil in het dorp. De kinderen zijn naar school (het is nog een zesdaagse werkweek).
Een jongeman veegt de bladeren weg onder de luifel van het café van Grardje Heijmeriks, want dadelijk komt de gemeentewerker langs. Die man, Van de Ven, gekleed in uniform met pet veegt met een berkenbezem het loof van de bomen bijeen en werpt het in het wagentje. Het handwagentje heeft voor het bergen van het gereedschap een paar beugels en draagt de letters: G.W.U.
Aan het karretje hangt een canvas tas met zijn persoonlijke spullen en boterhammen en misschien een kanneke thee. Normaal waren de straatvegers belast met het opscheppen van de paardendrollen, maar nu komt daarbij het verzamelen van het blad van de vele lindebomen. Op de achtergrond zie ik een buspassagier. Hij leunt achterover tegen een boom en wacht op de vertrekkende bus. Verder het enige, nu nog bestaande cafeetje van Hannes van Grunsven, gedekt met stro.
Bij het naar schoolgaan genoot ik van het ritselend geluid door de wind en het knisperend blad onder je klompen en je kon er zo lekker doorheen, schoppen, baanderen. Een oud gezegde: op Allerheiligen, 1 november, moet het blad van de bomen zijn, anders krijgen we een strenge winter. De bladeren waren er in dat jaar op tijd af. Nog een maand, dan kwam Sinterklaas weer.
Een boom met een flinke kruin, dus ook onze lindeboom, was vroeger een gewilde schaduwplek voor de marktkooplui, met de kwetsbare boter, groenten en fruit. Nostalgie. Nadat het Prilleke het begaf, is er na drie jaar tóch een nieuwe geplant. Die kijkt nu elke dag uit naar een nieuwe autoshow aan zijn voet. De bomen voor het café, die zijn gerooid.
Hoi Rini, alweer een mooi verhaal en vooral de fraaie foto's spreken me aan.
Luciën Bressers
zei op 6 oktober 2014 om 13:50
Hoi Rini, mooi verhaal en schitterende foto's.
Rini de Groot.
zei op 6 oktober 2014 om 23:07
Luciën,
bedankt voor de geplaatste reactie volgend jaar:
De herfst van Uden in kleur.
Willie Damen
zei op 7 oktober 2014 om 07:03
Dat was de tijd dat ik en mijn vriendinnen gingen dansen in Uden.
Rini de Groot.
zei op 7 oktober 2014 om 10:51
Willeke, dan moet ik je zeker bij zo,n dansavond gezien hebben en misschien nog met je gedanst, tenminste bij Danszaal Verhoeven.
Danszaal Jan Verkuilen was voor de Burgers, bij Heijmeriks kwam het Boerenvolk en anderen, bij Verhoeven de Middenstand.
Er is een tijd geweest dat je met een stempel van Heijmeriks ook bij Verhoeven, de danszaal mocht bezoeken.
Een jongeman veegt de bladeren weg onder de luifel van het café van Grardje Heijmeriks, want dadelijk komt de gemeentewerker langs. Die man, Van de Ven, gekleed in uniform met pet veegt met een berkenbezem het loof van de bomen bijeen en werpt het in het wagentje. Het handwagentje heeft voor het bergen van het gereedschap een paar beugels en draagt de letters: G.W.U.
