Het kleinste kamertje

In de zomer stikte het hier van de vliegen, met de erbij gelegen geit en varkensstal. Het meubelstuk was geplaatst over een stevige emmer waaraan twee oren bevestigd waren. Om de emmer leeg te maken werd een stok door die oren geschoven en twee personen droegen het dan weg en ledigden deze in "den Hof" bij de rabarberplanten.

In 1961 werd het groot "huiske” in onze ouderlijke woning verbouwd. Op de bouwtekening van 1935 wordt "het huiske” Privaat genoemd en is tegen het huis getekend, maar bij de bouw is daarvan afgeweken. De foto rechts is in ons huis genomen naar aanleiding van een dubbel afscheid, namelijk voor het menselijk gebruik én tevens vóór de verbouwing.

In de oorlog had vader boven de deur een plank gemaakt waarop de kaas lag te rijpen. Dit buiten het zicht van de controleur. Willem Rovers vertelde me dat bij boeren de pispot onder het bed afgesloten was met een plankje gevuld was met boter; daar keek de Duitser toch niet in! 

Na het haakje om de deur af te sluiten, kwam er een schijfje waarop je kon zien wanneer het toilet bezet was. In verband met kamerverhuur kwam op het toilet een waterspoeling door middel van een waterkan. Na deze verbouwing kregen we een stortbak.

Spuitbussen voor een aangename geur op toilet bestonden nog niet. Na het krantengebruik, beschikten we hier over toiletpapier. Kinderen werd geleerd niet op een vreemde bril te gaan zitten maar wanneer er kennissen uit Boekel waren geweest, kwam het voor dat zij vergaten de deksel te verwijderen zodat de volgende bezoeker "het afscheid" van de vorige gebruiker aantrof. De bril van "het huiske" is nog bewaard gebleven. Op de foto ziet men de knop op de deksel zoals genoemd, een doormidden gezaagd garenklosje. Vader schroefde die ook op luiken en kastjes en daar dienden ze als handgreep.

Het was een "plons-WC" die eindigde in de gierput, die regelmatig door een boer geledigd werd. In deze put kwam ook het mestvocht van de geit en het varken. Wanneer de gierput niet tijdig was geleegd of als we "den Hof of Bogerd” moesten bemesten, namen we een kruiwagen waarop een ton was geplaatst die werd afgedekt met een jutezak.

Verder was er een schepemmer aan een stok (de gierklomp), om het mestvocht te putten. Omdat de weg naar "den Hof" nergens verhard was, ging er tijdens het vervoer nogal wat uit de ton.

Met een handpomp werd de inhoud van de put overgepompt naar de gierton, die op de boerenkar lag. We hoorden als toeschouwer wanneer het laagste peil in de put bereikt werd door het ratelen van de kersenpitten. Die slikten wij bij het eten van die vruchten gewoon door.

Op de foto hier rechts, gemaakt op 8 juni 1965, zien we het vervoer per kar naar de akker door meneer v.d. Voort (Eikenheuvel).