Op Vrederust werd elk jaar ook St. Nicolaas gevierd. In het begin zal de viering vrij karig zijn geweest, omdat men zuinig moest zijn met het geld. Maar er zal vast wel chocolademelk zijn geschonken. Later kregen de patiënten allemaal een chocoladeletter, een V, van Vrederust. En een stukje banketstaaf.
Wanneer Sinterklaas en Zwarte Piet hun ronde zijn gaan doen, weet ik niet, maar dat was al vrij snel. Ze werden van paviljoen naar paviljoen vervoerd in een kar, voor de gelegenheid uitgerust met een grote parasol en getrokken door Prins, de schimmel van de moestuin, die daar ook zijn stal had.
Meestal waren er twee Zwarte Pieten, uitgerust met een dikke laag zwart op hun gezicht, een roe en een grote canvas waszak, waar met gemak een volwassen persoon (en wel meer) in kon. De zak was leeg, want eventuele cadeautjes waren al in de paviljoens. De zak deed dienst om de “stoute kinderen” mee te nemen naar Spanje!
Grote hilariteit natuurlijk als iemand van de verpleging de zak in moest. De vreugde werd nog vergroot als het personeel, en dan vooral het vrouwelijk deel, flink zwart werd gemaakt door stevige pakkers van Zwarte Piet. Er was ook altijd een accordeonspeler bij het gezelschap om de Sinterklaasliedjes te begeleiden. Sint-Nicolaas en de Zwarte Pieten werden uit het personeel gerekruteerd en speelden die rol meestal jaren achter elkaar
Wanneer Sinterklaas en Zwarte Piet hun ronde zijn gaan doen, weet ik niet, maar dat was al vrij snel. Ze werden van paviljoen naar paviljoen vervoerd in een kar, voor de gelegenheid uitgerust met een grote parasol en getrokken door Prins, de schimmel van de moestuin, die daar ook zijn stal had. 
r was ook altijd een accordeonspeler bij het gezelschap om de Sinterklaasliedjes te begeleiden. Sint-Nicolaas en de Zwarte Pieten werden uit het personeel gerekruteerd en speelden die rol meestal jaren achter elkaar
