
Chat is online op maandag t/m vrijdag van 10.00 - 16.00 uur en van 19.00 - 22.00 uur.
Op dit moment zijn we offline. Je kunt je vraag stellen via e-mail of WhatsApp: 06-12887717 (alleen berichtjes)
Meer informatie over de chat-service? Klik hier
Chat is online op maandag t/m vrijdag van 10.00 - 16.00 uur en van 19.00 - 22.00 uur.
Op dit moment zijn we offline. Je kunt je vraag stellen via e-mail of WhatsApp: 06-12887717 (alleen berichtjes)
Meer informatie over de chat-service? Klik hier
Het veerrecht is vanaf 1410 in handen geweest van de heren van de ambachtsheerlijkheid Oud en Nieuwe Vossemeer en Vrijberghe. In de loop der jaren hebben op verschillende plaatsen in het gebied veren gevaren. In 1567, kort na de inpoldering van Nieuw-Vossemeer, werd hier een nieuw veer ingesteld. Ter onderscheid van het oude veer bij Botshoofd, dat enkele kilometers zuidelijker over de Eendracht voer, werd deze verbinding het “Nieuw Veer” genoemd.
Tot begin achttiende eeuw vormde het veer van Botshoofd de belangrijkste verbinding tussen de dorpen Nieuw- en Oud-Vossemeer, daarna kreeg het Nieuw Veer de overhand. Het veer van Botshoofd bleef nog voorbestaan tot 1886, toen het werd opgeheven omdat er geen nieuwe pachter kon worden gevonden.
Het Nieuw Veer daarentegen floreerde. Pachters als Hendrik La Rooy (1804), zijn schoonzoon Willem de Graaf (1830), Pieter Cornelis Heijblom (1862) en Jacob Dingeman Quist (1889) voeren dag in dag uit, jaar in jaar uit heen en weer. Wanneer de Eendracht was dichtgevroren, moest de veerman een pad uitzetten door planken te leggen en as te strooien, zodat passagiers – onder begeleiding van de veerman - te voet konden oversteken.
Eind jaren zestig begonnen plannen voor een vaste oeververbinding vaste vorm te krijgen en begin jaren 1970 kwam er enkele honderden meters noord-westelijk van het veer een brug. Door de verbreding van de Eendracht in het kader van de verbetering van de Rijn-Scheldeverbinding deed het veer al zo’n tien minuten langer over de overtocht, waardoor de frequentie afnam en de wachttijden groeiden. Veel automobilisten reden daarom liever een eind om.
Met dalende opbrengsten en de opheffing in zicht had de pachter van het veer weinig animo om nog te investeren. Op 28 februari 1973 was het dan ook opeens over: de as waarover de trekkabel van de 74-jarige pont liep, sloeg plotseling krom. Reparatie was zo duur, dat de pont nooit meer heeft gevaren.
Een vlet van Rijkswaterstaat heeft nog enkele weken fietsers en voetgangers overgezet. Daarna was er in afwachting van de opening van de brug enkele maanden geen directe verbinding meer. Technische problemen aan de nieuwe brug zorgden er bovendien voor dat pas vanaf november 1973 fietsers en voetgangers gebruik konden maken van de brug. Automobilisten moesten daarvoor nog tot april 1974 wachten.