Is er toekomst voor onze boeren? Dat is de vraag die Erp in 1937 bezighoudt. Er is onder de landbouwende bevolking een grote vraag naar boerenbedrijven. Helaas is er weinig aanbod. Burgemeester Verheijen acht de zaak “van sociale betekenis”. Om de landbouwers perspectief te bieden, pleit hij om de gemeentegronden in het Lijnt en Hurkske in erfpacht uit te geven. De gemeentegronden zijn zo’n twintig jaar geleden ontgonnen.
Gemeenteboerderijen
Op het terrein van 72 hectaren is ruimte voor de stichting van zes gemeenteboerderijen. Twee in het Hurkske bij Erp en vier in het Lijnt bij Keldonk. Elke boerderij krijgt 12 hectare land onder de ploeg. Verheijen wil zoveel mogelijk Erpenaren van de plannen laten profiteren. In februari 1939 hakt de gemeenteraad de knoop door. De boerderijen gaan er komen. Er zijn inmiddels zoveel liefhebbers voor de zes woningen, dat het op loting aankomt. Inwoners van Erp krijgen voorrang op de loting. En het verbaast niemand, dat de uitverkorenen dan ook allemaal uit deze gemeente komen.
Ondertussen heeft de gevierde Erpse architect Egidius Heijkants zijn creativiteit losgelaten op het schetspapier. Hij heeft een moderne boerderij voor ogen. Esthetisch vooral. Van traditionele langgevelboerderijen is geen sprake. De boerderijen op het Lijnt worden modelboerderijen. Hun inrichting zodanig “dat zij voldoen aan alle redelijkerwijze te stellen eischen”. De plannen van Heijkants zijn wellicht iets te hoog gegrepen, want in zijn oorspronkelijke plannen worden “eenige vereenvoudigingen” aangebracht. De bouw van de boerderijen wordt voor een bedrag van 34.620,- gulden gegund aan de Erpse aannemer Arts.
Hoopvolle landbouwtoekomst
Met dien verstande, dat er zoveel mogelijk Erpse onderaannemers ingezet moeten worden. Behalve het werkvolk, komen ook het dorpsbestuur en de geestelijkheid aan hun trekken. Hun namen prijken op de herdenkingsstenen die bij elke modelboerderij geplaatst worden. Als zegen voor een hoopvolle landbouwtoekomst. Naar goed katholiek gebruik worden ze allemaal naar een heilige vernoemd: St. Otto, St. Jan, St. Antonius en St. Henricus in Keldonk en St. Adrianus en St. Alphonsus in Erp. Alle lof voor burgemeester Verheijen en de ongekende energie waarmee hij “de kwestie van de stichting met de boerderijen behandeld heeft”. Maar vooral de manier waarop: zoveel mogelijk voor en door Erpenaren.
Dit verhaal verscheen eerder in Brabants Dagblad
