Namen kennen wij niet, maar menig scholier van toen uit Oosterhout en omgeving zal ze nog kennen, de kapucijnen die lesgaven op het gymnasium. Hoe was het om daar op school te zitten?
Na de verwoesting van het klooster in Langeweg besloten de kapucijnen in Oosterhout een nieuwe locatie te kiezen voor hun kleinseminarie. Klooster en seminarie werden gebouwd door M. van Beek uit Eindhoven en konden 6 juli 1955 worden geopend.
Vanaf 1959 lieten de paters ook externe leerlingen toe en noemden ze de school Sint Oelbertgymnasium, naar een plaatselijke heilige. In 1967 is het kleinseminarie gesloten en kreeg de school een streekfunctie. In 1986 ging de laatste pater-docent met pensioen.
Het klooster werd van 1973 tot 1997 mede bewoond door de Franciscanessen Alles voor Allen van Mater Dei uit Breda. De laatste kapucijnen verlieten het klooster in 1998. In een gedeelte van het gebouw bleef het Oetelbertgymnasium gevestigd, een ander deel werd verbouwd tot appartementencomplex Kapucijnenhof. Tussen 2001 en 2004 is het gebouw gerenoveerd, tevens kreeg het een nieuwe sporthal.
Bron: J. Smits, Vademecum van religieuzen en hun kloosters in Noord-Brabant, Alphen aan de Maas, 2010
Ik zat daar vanaf 1956, gedurende ongeveer 4 jaren. Toen nog alleen maar seminarie.
Bekende docenten: Pater Plechelmus (Frans) - Leopold (frans) - Getulius (wiskunde) - Fructuosus (magister en kunstgeschiedenis) - Wulfram (Duits) - Aurelianus (Latijn en Grieks) - Callesanctius (latijn en Grieks) - Zenog (Engels) e.a.
Zie terug op een leuke, leerzame tijd, maar voor de huidige generatie absoluut onbegrijpelijk : Nooit van huis geweest en dan ineens bijna 4 maanden niet thuis komen. Geen gezonde situatie : alleen mannen en jongens. Als je zelf geen zussen had, zou je bijna gaan twijfelen of er wel een ander geslacht was.
Mariët Bruggeman
bhiczei op 28 september 2018 om 13:43
Bedankt voor je reactie Jan, inderdaad dat moet een hele ervaring geweest zijn als je nog nooit van huis geweest bent en nu in eens tussen alleen maar jongens zit.
Kun je je nog herinneren hoe het was toen je voor het eerst weer even naar huis mocht?
Jan Vugts
zei op 29 september 2018 om 11:56
Na vier maanden weg te zijn geweest, was terug naar huis leuk, maar ook wat onwennig. Vier maanden weg op die leeftijd heeft toch een wat vervreemdend effect, althans dat had het voor mij. Wellicht was dat ook de bedoeling om zo los te komen van je oude omgeving en je, ook op deze jonge leeftijd al, te richten op je toekomst als priester/kloosterling.
Het was toch weer wennen en daar was de vakantie te kort voor. Immers na veertien dagen weer terug.
Norah
zei op 29 september 2018 om 17:24
Met mijn vader was dit ook het geval, hij en zijn drie broers hebben voor de oorlog op het kleinseminarie Rolduc mogen doorbrengen.
Hij had er niet zo'n beste herinneringen aan.
Marilou Nillesen
bhiczei op 1 oktober 2018 om 10:17
@Jan: En ging je dan ook weer met plezier terug, Jan? Of werd er dan toch nog een traan gelaten?
@Norah: vertelde je vader wel over die tijd, Norah? Of had hij het er liever niet over?
Jan Vugts
zei op 1 oktober 2018 om 16:55
Ja, ik ging steeds met plezier terug. Van tranen bij mij geen sprake. Er waren wel studenten, die veel last van heimwee hadden.
Thuis was het regime ook streng, terwijl op school vele mogelijkheden waren, die er thuis niet waren, zoals biljart, tafeltennis, voetbal etc.
Frans Joosten
zei op 11 maart 2019 om 11:26
Ik heb 3 jaar (1958-1961) op het seminarie gezeten. Al vanaf de 5e klas van de lagere school ben ik daar naar toe gegaan. Mijn 2 oudere broers zaten er ook. Toch had ik telkens, na terugkeer van de vakanties, last van heimwee. Maar na enkele weken ging het weer goed. De leerprestaties waren niet al te best. Wel heb ik het beoefenen van allerlei sporten, zoals tafeltennissen, voetballen, biljarten en schaken als erg leuk ervaren. Jaarlijks werden er biljartwedstrijden gehouden. Zelfs ben ik een keer kampioen geworden. Soms mocht je op feestdagen roken. Van thuis kreeg ik dan na de vakanties een pakje van 10 sigaretten mee van het merk Golden Fiction. In zijn totaliteit kijk ik niet negatief terug naar die tijd, achteraf kijkend was ik wel enorm naïef. Je moet alles in de tijd zien, zeg ik dan maar.
Marilou Nillesen
bhiczei op 11 maart 2019 om 15:53
Wijze woorden, Frans, in je afsluiting. Ik kan me trouwens goed voorstellen dat je als ongeveer elfjarige veel heimwee kunt hebben. Goed dat de sport - en de sigaretten (andere tijden...) - toch veel verzachtte.
En ook dank aan jou, Jan. Ik kan me voorstellen dat de mogelijkheid om zoveel te kunnen sporten bepalend is voor de sfeer, en daarmee ook voor jouw herinneringen.
Bedankt voor deze aanvullingen!
Peter de Leeuw
zei op 24 januari 2021 om 14:29
Dit klooster was niet alleen seminarie.
Ik heb daar gezeten in 1959/60 om broeder te worden.
Moest eigenlijk van huis uit, streng katholiek en oudste zoon.
Ik zat in Oosterhout op de ULO, achter de kerk.
Dat is maar een jaar geweest, daarna zijn we naar Nijmegen gegaan.
Heb daar geen slechte herinneringen aan overgehouden, maar ook ik was naïef, biecht geheim werd b.v. niet gerespecteerd, daar werd je later op aan gesproken.
Groet
Norah
zei op 24 januari 2021 om 15:52
-- Moest eigenlijk van huis uit--?
Susanne Kaars Sijpesteijn
zei op 16 augustus 2022 om 14:17
Ik woonde op de Warandalaan. Als klein meisje had ik vriendschap gesloten met een van de paters. Pater Zeno is tot aan zijn overlijden mijn steun en toeverlaat geweest. Op de leeftijd van 90 jaar is hij in Grave overleden.
Thijs de Leeuw
bhiczei op 17 augustus 2022 om 09:25
Wat mooi Susanne dat er zo'n hechte vriendschap is gegroeid met pater Zeno en dat deze altijd is gebleven. Hij gaf dus Engels aan het seminarie? Hoe was hij daarbuiten in de omgang? Je zal vast nog veel mooie herinneringen hebben.
willy knop
zei op 25 juni 2023 om 13:09
Waren dat dezelfde paters die later op het Mgr. Frencken College les gaven?
B.v. Maxentius, Gerlachus, Salvator
Jan Vugts
zei op 25 juni 2023 om 14:10
Die namen zeggen mij niets. In ieder geval niet meegemaakt als leraar op het seminarie.
Willy Knop
zei op 25 juni 2023 om 14:49
Oke.
De namen die ik noemde, zijn van broeders (geen paters). Misschien zijn ze daardoor onbekend.
Na de verwoesting van het klooster in 
