Achter de Oude Toren van Enschot ligt het kerkhof van de St. Caeciliaparochie. Links van de entree was vroeger de ongewijde aarde. De poort is een interessant onderdeel van deze mooie begraafplaats met onder meer een taxusboom. Zo ver we kunnen terugkijken in de tijd is taxus nog steeds in verband gebracht met de dood, de onderwereld en de verrijzenis.
Een poort of een andere duidelijke afscheiding is van oudsher een belangrijk onderdeel van een kerkhof. Het was een middel om ontheiliging van deze gewijde plaats tegen te gaan. De pilaren van de poort zijn van vóór 1830, de poort is jonger. Op de pilaren is een aantal symbolen aangebracht, zoals een schedel.
Dit doodshoofd drukt de realiteit van de dood uit. De zandloper is het symbool van de vliedende tijd – jouw tijd is gekomen voordat je er erg in hebt. Dan de zeis, ook een heel mooi symbool. Heintje de Dood maakt met de zeis onbarmhartig al het leven gelijk, zoals met een zeis het gras wordt gemaaid. De fakkel op de pilaren is gedoofd. Het is het symbool van het gedoofde leven, de dood.
