De Stichting Kinderpostzegels vreesde in 1992 voor een fiasco in de verkoop van dit jaarlijks terugkerende fenomeen voor het goede doel. Waarom? Als koper kon men niet meer vrijwillig de keus maken tussen óf alleen postzegels óf alleen kaarten.
Op die manier was men minimaal fl. 9,50 aan een pakje kwijt. Dat was voor mensen die er niet zoveel voor uit konden of wilden geven erg bezwaarlijk.
Met name de wat oudere generatie had bovendien nog altijd moeite met de eenmalige machtiging. Maar de extra kosten voor de acceptgirokaart gaven toch wel de doorslag.
Een zekere Rian Siderius-Kuis uit Sprang-Capelle sprak dan ook in een artikeltje in het Brabants Dagblad van dinsdag 6 oktober 1992 haar hoop uit, dat er in het volgende jaar beter over zou worden nagedacht.
Gerard H.A.A. de Bie
zei op 21 maart 2017 om 17:31
Nu (2017) een kwart eeuw later zamelt de Stichting Kinderpostzegels nog steeds geld in voor kinderen die het thuis of op school moeilijk hebben. Maar de opbrengsten zijn dalende. Steeds meer scholen lijken af te haken.
Om de opbrengsten enigszins te continueren is men zoekende. Zo worden er behalve de kinderpostzegels en de wenskaarten sinds 2012 ook blikjes met pleisters aangeboden op het bestelformulier. En sinds 2015 ook een USB-stick(kaart). Afgelopen jaar (2016) zelfs een katoenen tas met een illustratie van Fieb Westendorp van wie de bekendste figuurtjes ook op de zegels stonden.
Om een beetje een beeld te schetsen van de verhouding in opbrengsten.
In 2015 kwam van de 9½ miljoen Euro omzet; 11,4% uit de blikjes-met-pleisters-verkoop, 13% uit de USB-kaarten, 34,5% uit de wenskaarten en nog steeds het meesten 41,1% uit de kinderpostzegels Vergeleken met 3 jaar eerder was de omzet wel met ruim 20% gedaald. Heeft iemand een goed voorstel om het tij te keren ??
Op die manier was men minimaal fl. 9,50 aan een pakje kwijt. Dat was voor mensen die er niet zoveel voor uit konden of wilden geven erg bezwaarlijk. 
