Op 30 augustus 1942 begonnen drie Franciscanessen van Heythuysen met het onderwijs aan jongens en meisjes aan een school in de Paul Krugerlaan in de voormalige Jozefparochie. Ze woonden aanvankelijk in de school, die in 1939 was gebouwd door architect J. van der Valk uit Tilburg.
Vanaf oktober 1942 vonden ze onderdak bij enkele families, onder andere in de Tongelresestraat, totdat ze op 1 december 1945 een huis konden kopen in de Jan Tooropstraat. De zusters namen in aantal toe en in 1954 gaven ze architect M. van Beek opdracht een nieuw klooster te bouwen in de Poeijersstraat, dat ze 16 juli 1956 betrokken. Het klooster werd opgeheven in 1968. Enkele zusters, die daarna nog sociaal werk deden in de parochie, verhuisden naar een particulier huis in de Jan Tooropstraat. In 2000 is de laatste zuster uit Eindhoven weggegaan.
Het klooster is in 1968 verkocht aan de Kapucijnen, die het bestemden tot een klooster voor vitale bejaarden. Ze betrokken het op 1 maart 1968.
Het gebouw huisvestte vanaf 1 januari 1985 de vormingsfraterniteit en vanaf juni 1985 het noviciaatshuis. De opleiding is in 2003 opgeheven, de paters vertrokken en het huis werd ingericht voor studentenhuisvesting.
Bron: J. Smits, Vademecum van religieuzen en hun kloosters in Noord-Brabant, Alphen a/d Maas, 2010
Ik weet nog dat voordat het klooster gebouwd werd, er een weilandje lag Rechts van de laagbouw, was toen der-tijd de kleuterschool waar ik nog bij juffrouw van Hout en juffrouw Wijnen heb gezeten. Eertijds liep een breed pad voorlangs dit klooster {de bruine deur} Van /naar de St. Josephkerk welk pad uitkwam aan de Poeiersestraat waar nu de nieuwe huizen toen nog een veldje, zichtbaar zijn. In dit klooster heb ik nog jaren de missen gediend bij de nonnen. Later zijn er paters in gekomen. Ongeveer bij de hoofdingang hebben toen der tijd Peter Blankers en ik na een hevige onweersbui nog naar een pot goud gezocht. We hadden niet lang daarvoor in de Donald Duck n.l. gelezen dat waar een regenboog neerkwam er een pot goud zou liggen. Tja, hoe je als kind alles gelooft!? We vondenn er echter wel twee poppen die kinderen daar achter hadden gelaten. En geloofden we dat die door de regenboog die we van mij thuis uit gezien hadden. Daar achtergelaten waren.....Heerlijk die onnozelheid van toen.
Mariët Bruggeman
bhiczei op 2 augustus 2019 om 20:04
Wat een heerlijk verhaal Peter. Waren jullie erg teleurgesteld dat het niet om een pot goud maar om twee poppen ging? Of hadden jullie ook maar mee naar huis genomen?
Was het dienen bij de mis bij de zusters leuk om te doen, of voelde het meer als een verplichting? Kreeg je misschien soms ook wel eens een beloning?
Peter Heesakkers
zei op 4 augustus 2019 om 14:03
Wat we toen ervoeren bij de vondst van enkel poppen weet ik niet meer. We hebben ze mee naar huis genomen, en onze wederzijdse zussen waren er gelukkig mee. Een raadsel waar die poppen gebleven zijn. De missen dienen bij de zusters was nooit een probleem, d.w.z. geen verplichting Men vroeg er zelf om. Als beloning kregen we na de dienst een ontbijt of lunch aangeboden, wel in een apart kamertje te gebruiken. De nonnen in hun weigen eetzaal.. Het klooster als op de foto staat er nu nog. Meen te weten dat er nu studenten in gehuisvest zijn. Dat de nonnen voorheen in een villa woonden in de Jan Tooropstraat weet ik ook nog. Maar wist niet dat zij vooraf in de Tongelresestraat bij div. families ondergebracht waren zo u omschreef. Wist ook niet of de nonnen in de meisjesschool woonden. Het was enkel een meisjesschool. De jongens hadden hun school in het verderop gelegen andere parochie Villapark, bijna in de binnenstad.....Later uit plaatsgebrek bovenruimten van de parochiekerk St Joseph de pastorie. Kerk is in de begin negentiger jaren, gesloten en gesloopt er staan nu enige tientallen appartementen
Mariët Bruggeman
bhiczei op 6 augustus 2019 om 13:03
Bedankt Peter, voor je reactie en voor je aanvulling bij dit verhaal over de lotgevallen van de kerk en het klooster.
