De negen kloosters die Grave kende sinds de 19e eeuw werden bewoond door zeven congregaties. De meeste van deze communiteiten hadden een rol in onderwijs en zorg, al was die niet allemaal op de Gravense samenleving gericht. Toch moeten veel mensen verhalen kunnen vertellen over de broeders, de paters en de nonnen. Brand maar los!
Ik was helemaal verbaasd dat er zo'n lange lijst was van Grave, maar bij nader inzien heb ik wel van een paar van deze kloosters geweten. Bij de Zusters van Liefde in klooster De Wijnberg heb ik zelfs een paar keer gelogeerd als kind, samen met mijn zus. Het was met kerst. Ik herinner me er alleen flarden van. Hoe we ieder een kamertje hadden met een open deur ertussen; dat ik het eigenlijk best eng vond toen we eenmaal in bed lagen; dat we 's ochtends bij of na het kerstontbijt met alle zusters naar de Paus gingen kijken op tv en dat we mochten rolschaatsen in de lange gangen van de Wijnberg. Ik denk dat het begin jaren 70 geweest is.
Marilou Nillesen
bhiczei op 11 oktober 2018 om 09:53
Wat bijzonder L. van Dijk! Weet je nog of er een directe aanleiding was dat jullie daar bleven logeren? (en hoe oud jullie toen waren - ongeveer?) Ik kan me goed voorstellen hoe spannend dat moet zijn geweest, in een gebouw dat je nauwelijks kent. Maar rolschaatsen door de gangen: dat moet veel hebben goed gemaakt!
