Menig wielrenliefhebber zal de oren spitsen als er een Braspennincx aan de start staat. Want die familie kan goed fietsen en Shanne Braspennincx uit Breda is geen uitzondering. Wat heet: op de baan werd ze Nederlands, Europees en olympisch kampioene.
Het verhaal van Shanne is indrukwekkend en dan hoef je niet eens naar haar palmares te kijken. Al als jonkie van een jaar of acht, negen valt ze op door haar sprintkwaliteiten. Haar leven bestaat uit weinig anders dan sporten. Maar als zij in juli 2015 op trainingskamp in de VS is, als voorbereiding op de Olympische Spelen in Rio, voelt zij een zware druk, tintelingen in de linkerarm en is ze misselijk. Bij een check blijkt het 24-jarige talent een hartinfarct te hebben gehad. Na twee dotteroperaties stapt ze in het najaar van 2015 weer op de fiets, vooral om weer te revalideren.
In 2016 mag ze mee als reserverijdster voor de Olympische Zomerspelen van dat jaar. Maar ze hoort er niet echt bij; Braspennincx verblijft buiten het olympisch dorp en komt niet in actie.
Familienaam in ere
Hoe anders is dat vijf jaar later. In augustus 2021 neemt ze namens Nederland deel aan de Olympische Zomerspelen 2020 in Tokio en wint goud op de keirin; een discipline in het baanwielrennen waarbij renners achter een gangmaakmotor rijden, die gedurende enkele ronden zijn snelheid langzaam opvoert van circa 25 kilometer per uur tot circa 50 kilometer per uur. Dan verlaat hij de baan en sprinten de renners dan tot aan de finish verder; daarbij kunnen ze snelheden tot 77 kilometer per uur behalen. Een keirinwedstrijd is 2 kilometer lang, waarvan ongeveer de laatste 500 m zonder gangmaker gesprint moeten worden. En niemand kon dat die dag in augustus 2021 harder dan Shanne Braspennincx, waarmee ze de familienaam meer dan in ere houdt.
