De baan achter uitspanning De Korenbloem aan de Bredaseweg (op de foto nog wat verder links achter de muur, huidige Plataanstraat) was eerst van de club Willem II, toen was het nog een zandbaan. Dat zie je aan de deelnemers: nieuwelingen, amateurs en onafhankelijken. Profs mochten na 1932 op zo’n baan volgens de reglementen niet starten. Zandbaankoning Harrie Ketelaars uit Goirle deed mee bij de onafhankelijken.
Maar al na een paar weken veranderde de naam van de baan in Vitesse, naar de club waarmee Willem II al wedstrijden organiseerde. Om de baan te kunnen overnemen had Vitesse in een bijzondere ledenvergadering beslist haar oude clublokaal, in een ander café aan de Bredaseweg (J. de Haas), op te geven en zich voortaan in De Korenbloem te vestigen. Het bestuur nam zich voor de zaken stevig aan te pakken en dat bleek in de jaren daarop ook wel. Vreemd genoeg hield Willem II in november van dat jaar haar clubkampioenschap niet hier maar op de zandbaan in Oisterwijk.
De uitvoering in cement kwam in maart 1934 en daarna ging het op de B-baan aan de Bredaseweg pas echt los. De verschillende Tilburgse clubs, waaronder ook TWC en (vanaf 1936) T&WC Pijnenburg, werden in de gelegenheid gesteld om de baan te huren, zeker toen de grote TWEM echt het loodje legde. Profraces werden maar incidenteel geprogrammeerd. Concurrentie met de andere nieuwe baan bij het slachthuis was er nauwelijks, die baan was voor de A-wedstrijden. Verrassend: Wielerclub Vitesse reed in 1938 bij ‘t Abattoir haar clubwedstrijden toen die baan dreigde te sluiten.
Eén van de leden van Vitesse was de Waalwijker Frans Slaats die in 1932 als amateur naar de wereldkampioenschappen mocht en in 1937 als prof het werelduurrecord verbeterde.
(Tekst gaat verder onder de foto)
De Vitessebaan achter de Korenbloem aan de Bredaseweg. Op de voorgrond de Kromhoutkazerne met excercitieterrein, rechts de watertoren en het Missiehuis aan de Diepenstraat. (foto 16-5-1935)
De Korenbloem en T&WC Pijnenburg bestaan nog altijd. De baan ging in 1946 na lange tijd weer open. Frans Slaats deed nog een laatste keer mee, met de sluitingswedstrijd in 1947. De baan bleef langer liggen dan gedacht, omdat de stadsuitbreiding was onderbroken door de oorlog. In 1950 zou hij nog een keer gebruikt zijn.
Periode: 1933-1955 | Materiaal: Cement | Lengte: 180 meter
