Als hij als vierjarige een BMX-baan ziet, is hij niet te houden: met zijn gewone fiets gaat hij in volle vaart van de hoogste heuvel af en gaat hard onderuit. Met zes hechtingen in zijn hoofd weet Harrie Lavreysen uit Luyksgestel één ding zeker: dit is wat hij wil. Twintig jaar later is hij de Nederlandse koning van de Olympische Spelen met drie medailles, maar wel in een andere discipline: het baanwielrennen.
Bloedstollend spannend is de finale van het sprinttoernooi tussen Harrie Lavreysen en Jeffrey Hoogland tijdens de Olympische Spelen in Tokio in de zomer van 2021. Menig sportliefhebber ziet hoe Lavreysen na een titanenstrijd de titel op zijn naam weet te schrijven.
Het baanwielrennen is niet de eerste liefde van Lavreysen (Luyksgestel, 14 maart 1997). Bij de Durtrappers begint hij op de BMX en dat gaat best goed. Bij de eerste drie eindigen, dat gebeurt niet zo vaak. Het doet niets af aan het fanatisme van de jonge Harrie; hij gaat altijd tot het uiterste. Vaak gaat dat gepaard met flinke valpartijen en de nodige blessures: menigmaal schiet zijn arm uit de kom. Jarenlang slaapt hij met zijn polsen vast aan een speciale broek zodat zijn schouders ’s nachts op hun plek blijven zitten.
Behalve BMX'er is Harrie tussen zijn zevende en zijn twaalfde enthousiast turner – zowel op de trampoline als op de vloer traint hij drie keer per week in een select clubje. De andere dagen zit hij op de BMX om in het weekend wedstrijden te fietsen. Op zijn negende doet hij voor het eerst mee aan het Europees kampioenschap BMX. Maar de serieuze prijzen komen binnen vanaf zijn twaalfde. Dan wordt Lavreysen voor het eerst Nederlands kampioen.
Kwetsbare schouders
Van Luyksgestel gaat hij naar het Rythovius College in Eersel en begint hij aan het VWO. Zijn huiswerk doet hij tussen de trainingen door. In die periode op de middelbare school wordt hij drie keer Europees kampioen. Maar BMX is een ruige sport en coureurs vallen vaak en hard. Harrie vormt geen uitzondering en zijn zwakke plek blijven zijn schouders waaraan hij ook wordt geopereerd.
Als hij op zijn zestiende de kans krijgt om op Papendal te gaan wonen en trainen, grijpt hij die kans zonder aarzeling aan. Maar vlak voor het nieuwe seizoen valt hij tijdens een wedstrijd in Valkenswaard in 2015 twee meter naar beneden en schiet na zijn linkerarm ook zijn rechterarm uit de kom. Hij weet het eigenlijk meteen: BMX’en op dit niveau is zo niet te doen.
Niet meer sporten? Da’s geen optie. “Het was op een maandag dat ik besloot te stoppen met BMX’en en op woensdag trainde ik met de jongens op de baan. Ik weet nog dat ik er niks van snapte, haha”, vertelt hij later. Want de talentcoach van de KNWU heeft zijn oog op de machtige bovenbenen van Lavreysen laten vallen en is onder de indruk van de hoge wattages die hij ontwikkelt. Vrijwel meteen is het raak: Harrie traint volle bak mee en weet ook direct wedstrijden te winnen. Als debutant op het WK baanwielrennen in Hong Kong sprint hij naar het zilver.
Favorietenrol
Daarna volgen veel uren in het krachthonk. Om explosief te kunnen zijn op de wielerbaan, werkt hij aan een intensief programma om steeds sterker te worden. Wel een aangepaste vorm vanwege zijn kwetsbare schouders maar die kunnen met gemak de drie Olympische medailles dragen. Want bij zijn eerste Spelen maakt hij zijn favorietenrol meer dan waar door op de teamsprint en in het individuele sprinttoernooi goud te pakken en op de keirin nog brons weg te kapen. En Lavreysen zelf? Die droomt al van de volgende Spelen, over drie jaar in Parijs.
Bloedstollend spannend is de finale van het sprinttoernooi tussen Harrie Lavreysen en Jeffrey Hoogland tijdens de Olympische Spelen in Tokio in de zomer van 2021. Menig sportliefhebber ziet hoe Lavreysen na een titanenstrijd de titel op zijn naam weet te schrijven.
Van Luyksgestel gaat hij naar het Rythovius College in Eersel en begint hij aan het VWO. Zijn huiswerk doet hij tussen de trainingen door. In die periode op de middelbare school wordt hij drie keer Europees kampioen. Maar BMX is een ruige sport en coureurs vallen vaak en hard. Harrie vormt geen uitzondering en zijn zwakke plek blijven zijn schouders waaraan hij ook wordt geopereerd.
