<img src="/media/esch__marktplein_2017_foto_tilia.jpg" title="tekst voor tooltip" width="300" height="278" border="0">Mijn verhaal gaat niet zozeer over de wegwijzer, die waren ‘gewoon‘ in de jaren zestig. (Op dit punt was de richting aangegeven naar Den Bosch of Vught, of naar Haaren of Boxtel.) Maar aan de kiosk in Esch, rechts op de foto, heb ik wel herinneringen: het was een bijzonder prachtig gebouw. Hij stond op het marktplein dat in die jaren waarschijnlijk nog niet zo genoemd werd, want de achtertuinen van de panden Dorpsstraat 1 en 3 bestonden toen nog, met een prachtige grote <a href= de-notenboom-juglans-regia
” target="_blank">notenboom</a>. </p>
<p>Deze foto is trouwens van de huidige situatie. Het huis met de rood/witte luiken is hetzelfde als op de foto in het verhaal en de wegwijzers zijn inmiddels blauw met wit. In de bocht staan nu grote suikeresdoorns en op het plein veel lage leilinden.</p>
<p>Op deze driesprong komen de straten Dorpsstraat, Leunisdijk en Haarenseweg uit. Het moet omstreeks tussen 1970-1975 geweest zijn dat de gemeenteraad heeft besloten om een ‘marktplein’ te realiseren. Daarbij moest de mooie kiosk met alle bomen eromheen wijken. Jammer, het gebouw zou in deze tijd, 2017, niet misstaan met het rieten dak, de lemen binnenwand met glazen, witte bolvormige lampen, met de houten leuningen en betimmering, zwart gecarboleumd.</p>
<p>De kiosk werd op bijzondere dagen gebruikt om het koor en de fanfare te laten optreden (foto’s van groepen die voor de kiosk staan, staan ook op de bhic site). Het huis midden op de foto staat er nog, zoals ik al zei, in opgeknapte staat.</p>
<p>De herinnering die ik heb, komt uit 1960-1967. De kiosk had voor kinderen enorme aantrekkingskracht, door het ronde geel-achtige gewelf galmde het en de akoestiek was perfect om er spelenderwijs kleine toneelstukjes op te voeren.</p>
<p>De bakstenen trap had vijf treden, dat was in kinderogen best hoog. De ruimte was groot en de houten vloer had openingen tussen de planken. En dat bracht veel kinderen op het idee om te kijken wat er onder deze planken te zien zou zijn.</p> <p>Het was dan ook reuze spannend om aan de zijkant onder de donkere bomen (coniferen) door te lopen om het deurtje te vinden waardoor je onder de vloer van de kiosk terecht kwam.</p>
<p>Het rook er muf en het enige licht wat op de zandgrond scheen, kwam vantussen de spleten. 'We gaan dubbeltjes zoeken' was dan wat er onder de kinderen werd gezegd, in de veronderstelling dat de muzikanten geld hadden laten vallen tijdens hun optreden... Een rijke kindertijd, dat was het!</p>
