In 1977 ontstond er veel elan in de stad. Op stedelijk niveau vanuit de feministische vrouwenbeweging, gebundeld in Brood en Rozen, en in de wijk Oost door het basale, emanciperende opbouwwerk waarvan Piet Willems de initiator was.
In de stad tilde Brood en Rozen (naast vele andere zaken) het feminiserend vormingswerk van de grond, met cursussen als ‘Maatschappelijke vorming’ en ‘Hoe zeg je wat je denkt?’. Tijdens die cursussen bleek er grote behoefte te bestaan aan vrij(moedig) en goed Nederlands leren spreken, lezen en schrijven. Daarom begon Brood en Rozen cursussen Nederlandse Taal te ontwikkelen.
Behalve betrokken bij de taallessen van Brood en Rozen, waren Jeanny Ruijs, Marij Raaijmakers en ikzelf intussen in de wijk actief binnen het alfabetiseringsproject in Oost met taallessen voor vrouwen. Doordat in Oost door het Welzijnsproject ook het vrouwenwerk bloeide en groeide, kwamen we in contact met met name die vrouwen die schroomden om de stap te zetten naar de binnenstad en die wel de wens hadden om te leren. Tegelijkertijd werd binnen het alfabetiseringsproject duidelijk dat het goed was speciale vrouwengroepen voor lezen en schrijven te organiseren.
Na enige tijd zei een vrouw in de groep:
'Ik ben zelf ook unne hele. Ik zat in dat hoekje, dat was gemakkelijker toen ik niet lezen en schrijven kon. Het begon met kleine dingen, maar ik ging zien dat ik ook gelijk had! Eerst kwam ik nooit voor de dag, maar nu zeg ik ook wel eens wat, al is het maar nee! Dan krijg je heel de rest ook tegen, maar ik laat mijn eigen niet meer kisten.'
Het werk ging over drie dingen: onderwijs, vorming en hulpverlening. Wanneer je jezelf ziet als een ‘niet lezer/schrijver’, is het op de eerste plaats nodig om die vaardigheden aan te leren. Maar zie je jezelf als gevolg daarvan ook als dom en houd je je terug, dan is er vormend onderwijs nodig om jezelf te bevrijden van dat slechte zelfbeeld.
Onze deelneemsters waren vaak in een maatschappelijk moeilijke positie beland door juist zo’n zelfbeeld. Zij hadden hulp en ondersteuning nodig voor henzelf en voor hun gezinsleden. De deelneemsters kwamen aanvankelijk uit de wijk, later uit de hele stad en uit omliggende dorpen en gemeentes.
'Je gaat zo veel dingen van je zelf onderschatten, ik dacht bij voorbeeld ook dat ik niet kon koken, terwijl ik dat al jaren deed. In de groep ging het lezen en schrijven al best goed, maar thuis zat ik voor het papier en dacht: je kan het niet! Ik dacht ook dat het zonder fouten moest, anders zou weer blijken dat ik niks kan. Dan gooide ik het maar weer in de hoek…'
Het alfabetiseringswerk kreeg een landelijke uitstraling, zowel door de vertaling van Paolo Freires gedachtegoed in een methodiek die vertaald werd naar de Nederlandse cultuuromgeving als in de landelijke uitstraling van het Welzijnsproject Oost. We zijn zeer schatplichtig aan Piet Willems en Jos en Jeanny Ruijs.
Naast het alfabetiseringswerk ontstond voor vrouwen die wel basaal functioneel konden lezen en schrijven, maar die zich verder wilden ontwikkelen, het Open School traject.
Reageer hieronder, deel je herinneringen aan de vrouwenbeweging en vul deze pagina aan! Foto's kun je sturen naar info@bhic.nl. Wij voegen ze dan hier toe. Vragen en opmerkingen kun je ook plaatsen op het forum.
In de stad tilde Brood en Rozen (naast vele andere zaken) het feminiserend vormingswerk van de grond, met cursussen als ‘Maatschappelijke vorming’ en ‘Hoe zeg je wat je denkt?’. Tijdens die cursussen bleek er grote behoefte te bestaan aan vrij(moedig) en goed Nederlands leren spreken, lezen en schrijven. Daarom begon Brood en Rozen cursussen Nederlandse Taal te ontwikkelen.
Het werk ging over drie dingen: onderwijs, vorming en hulpverlening. Wanneer je jezelf ziet als een ‘niet lezer/schrijver’, is het op de eerste plaats nodig om die vaardigheden aan te leren. Maar zie je jezelf als gevolg daarvan ook als dom en houd je je terug, dan is er vormend onderwijs nodig om jezelf te bevrijden van dat slechte zelfbeeld.
