Mijn vrouw Wiesje zou gaan bevallen van ons eerste kind. De huisarts, dokter Smals, was er al voor de bevalling net als de kraamverpleegster, een ‘Bruine Zuster’, en een vriendin, eentje van Van Dongen. Zij zaten op een stoel met de rug naar de muur aan weerskanten van het raam naar de Kerkstraat. Ons mam lag in het bed in het midden van de kamer. Ikzelf zat op een stoel aan de andere kant van het bed tegenover het raam en was dus de enige die naar buiten kon kijken.
Zo zaten we rustig te wachten in die slaapkamer. Het duurde heel lang voordat ons Ted kwam. In mijn herinnering was het al donker. Het was middenin de zomer, dus het moet al laat geweest zijn. En daar zag ik opeens een brandend vliegtuig op ons afkomen. Dat is geen fantasie, het was écht. Het kwam recht op ons aanvliegen, maar trok op het laatste moment op en bleek later bij de Financiën te zijn neergestort.
Op een of andere manier is toen de dokter gealarmeerd - hoe dat precies gegaan is weet ik niet. Hij kon toen nog bij ons weg, want ons mam had nog niet veel ontsluiting. Maar ik moest hem gaan roepen als dat veranderde. Ik kan niet zeggen door wie het bericht voor de dokter is gekomen. We hadden toen zelf nog geen telefoon denk ik, dus iemand uit het dorp moet gekomen zijn om hem te waarschuwen. We hadden toch wel vrij vroeg al telefoon, Jan van Dongen had me dat eens aangeraden vanwege de zaak. Het zou kunnen dus, maar dat zijn details.
Ja, ik moet toen wel erg geschrokken zijn, ik was de enige die het heeft gezien. Het gaat zo enorm snel, je hebt eigenlijk geen tijd om bang te zijn. Daor hedde gin tét veur. Ik zag dus bij wijze van spreken tussen de dokter en de bruine zuster door dat vliegtuig aankomen. Ik zat op een afstand van het raam, dus het moet behoorlijk laag zijn geweest. Ik heb de piloot niet kunnen zien toen het kwam aanvliegen. Ik heb alleen een stijgend vliegtuig gezien, of eigenlijk eerst dalend en toen stijgend. Het ging over de kerk heen, of nee, eigenlijk erlangs, in feite kwam het naar ons toe, ik zag het recht op ons afkomen, en het brandde aan de onderkant. Ik kan niet zeggen dat het helemaal in brand stond, maar aan de onderkant zag ik duidelijk vlammen.
Op het laatste moment is het opgetrokken, dat zie ik nog voor me. Het had ook tegen de kerktoren kunnen vliegen, maar het is net over ons huis heen gevlogen en later daarginds neergeploft. Maar dat wist ik op dat moment nog niet. Dus die piloot heeft echt het dorp gespaard. Ons mam in bed moet ook wel geweten hebben van dat vliegtuig. De dokter ging dus naar de plek van het ongeluk en ik moest hem komen roepen als de bevalling ging doorzetten. Ongeveer een uur later was het zover en ben ik op de fiets daarnaartoe gereden. En daar zag ik toen in die schuur die dooie soldaten liggen.
Ik weet nou dat er ook nog gevlucht zijn, ze waren niet allemaal dood. Ik heb horen vertellen dat die door de kinderen van Van den Heuvel naar een adres gebracht zijn waar ze konden onderduiken. Het veld waar het vliegtuig is neergestort is achter de Financiën aan de weg naar Tilburg. Als je langs het café het pad inging dat naar achter toe liep, dan kwam je bij de boerderij van Ko Pijnenburg en daar in het veld is dat vliegtuig neergekomen.
Ik heb het wrak van dat vliegtuig nog gezien, het lag vlak bij de boerderij. Omdat het van die flinke kerels waren dachten ik eerst dat het Canadezen waren - die Canadezen zijn allemaal van die grote mannen - maar dat bleek toch niet zo te zijn. Zover ik dat kon zien waren er vijf of zes lijken. De Bruine Zuster kon daar inmiddels weer weg, bij doden kon zij weinig doen. Er waren geen gewonden, of misschien waren die er wel maar waren ze al afgevoerd. Toen ben ik vlug op de fiets terug naar huis gegaan, samen met de Bruine Zuster. Dokter Smals is ook achter mekaar naar ons toe gekomen, die was daar blijkbaar ook niet meer nodig.
Ons mam moet wel angst gehad hebben of we wel op tijd terug zouden komen. De bevalling verliep heel langzaam. Je hoorde het wel vaker dat het zo langzaam ging. De dokter had al eens iets gezegd in verband met de leeftijd van ons mam, omdat ze nog zo jong was.....maar ik kan me vooral herinneren dat het allemaal heel lang duurde. Uiteindelijk is toen, in de vroege morgen van 1 augustus ons Ted geboren."
