Wat doet een dorp als het plotseling wordt geconfronteerd met een nabijgelegen concentratiekamp? De inwoners van het Brabantse Vught moesten leven met Konzentrationslager Herzogenbusch, beter bekend als Kamp Vught. Boyd van Dijk deed onderzoek (onder meer bij het BHIC) en schreef een indrukwekkend boek: Leven naast het kamp.
Ze waren kind aan huis: Vughtenaren bevoorraadden het crematorium met brandstof, pleegden misdaden, maar leverden óók vele hulppakketjes af. Anderen hielden juist grote afstand tot het kamp. Hun levens, getekend door het meest dodelijke kamp van de Lage Landen, staan centraal in deze biografie van een kampdorp.
Boyd van Dijk (Breda, 1987) studeerde politicologie en geschiedenis aan de Universiteit van Amsterdam. Een halfjaar lang was hij een uitwisselingsstudent aan Sabançi University in Istanbul, Turkije. In 2010 rondde hij een master af aan zijn alma mater en vertrok daarna voor anderhalf jaar naar New York om Europese geschiedenis te gaan studeren aan Columbia University.
Op maandag 9 september 2013 werd in het Bilderberg Garden Hotel in Amsterdam het boek Leven naast het kamp om 18 uur gepresenteerd. Prins Pieter-Christiaan nam het eerste exemplaar in ontvangst.
In de maanden na het verschijnen van dit boek, hebben de Vughtse historicus Henk Smeets en de auteur een inhoudelijke discussie over het boek gevoerd in het Brabants Dagblad. Smeets is namelijk nogal kritisch over een aantal punten van Van Dijk. Hij heeft zijn verzamelde aantekeningen verwerkt tot een artikel, dat verscheen in het decembernummer 2013 van het erfgoedmagazine InBrabant. Dat artikel, “Vught in de beklaagdenbank”, nemen we hier nu met toestemming van de redactie op. Lees het artikel (pdf, 322 kB).
Al 80 jaar leef ik met de. herinneringen aan de trein en mannen,vrouwen en. kinderen die langs ons huis liepen bewaakt door gewapende militairen.op weg naar het kamp..
Marilou Nillesen
bhiczei op 26 november 2020 om 12:40
Dag Mies, fijn dat je hier reageert. Dat moet in je geheugen gegrift staan, als je dat na al die jaren nog zo voor je ziet. Wil je daar hier meer over vertellen? Mocht dat zo zijn, voel je vrij. Je zult hier sowieso een luisterend oor vinden.
En als je het liever voor je houdt, dan is daarvoor uiteraard alle begrip.
Ze waren kind aan huis: Vughtenaren bevoorraadden het crematorium met brandstof, pleegden misdaden, maar leverden óók vele hulppakketjes af. Anderen hielden juist grote afstand tot het kamp. Hun levens, getekend door het meest dodelijke kamp van de Lage Landen, staan centraal in deze biografie van een kampdorp. 
