Lieve Heertje geef mooi weertje

In onze kindertijd direct na de Tweede Wereldoorlog werd ons dit aangeraden, zodat we toch op stap konden als het regende. En werkelijk het hielp nog ook. Het weer knapte op. Nu zijn er andere tijden, het geloof is verloren gegaan. Maar over geloven moet je niet nadenken. Geloven is accepteren en aannemen. De mensheid denkt op de dag van vandaag veel te veel na. Alles moet werkelijkheid, tastbaar en zichtbaar zijn.

In onze kindertijd gingen we iedere morgen naar de kerk, we hadden een zogenaamde stempelkaart en we aanvaardden dat. We geloofden nog! Met Kerst waren er drie H. Missen. En daar gingen we heen. We geloofden nog! Bij Allerzielen op 1 november gingen we de kerk in en uit om een aflaat te verdienen. Om mensen uit de brandende hel te redden. We geloofden nog! De H. Communie namen we niet in onze handen, maar via de tong, want aan onze handen kleefde het kwaad. We geloofden nog!

De priester stond met zijn rug naar de kerkgangers aan het hoofdaltaar. Iedere zondag gingen we zeker naar de kerk, anders deden we een doodzonde. De catechismus kenden we uit het hoofd. De meeste zondagen gingen we drie keer naar de kerk: voor de H. Mis, H. Congregatie en het Lof. En we deden dit allemaal. Heel het dorp geloofde nog!

Nu is het anders. Het geloof is verloren gegaan. De kerken moeten sluiten omdat ze leeg zijn. Duizenden hebben afgehaakt. Jammer voor onze cultuurhistorie en geschiedenis. Onze grootouders en ouders moesten het eens weten, ze zouden zich omdraaien in hun graf. Of weten ze het toch? Ja, dat is ook geloven. Ik geloof in ieder geval in de mensheid die door iets groots ontstaan is. Iets Goddelijks. De mens is van goede wil en probeert ook zonder geloof respectvol door het leven te gaan.

Het zou goed zijn als wij ons Christendom bewaren en koesteren. Dat wij geschiedenis, cultuur en geloof van onze voorouders respecteren. Niet de prullenbak in gooien. Al die prachtige Gotische en Romaanse kerken die zij hebben laten bouwen. De kathedralen, de prachtige Sint Jan in Den Bosch.

De priester van vandaag zegt "kerken sluiten, maar je kunt ook in een huiskamer bidden en geloven." Natuurlijk is dat zo, dat deden wij in onze kindertijd ook. Weet je nog, de rozenkrans bidden: iedere avond en in de meimaand drie achter elkaar. De kerkbesturen en de priesters voorop moeten veel meer aan de weg timmeren om de kerk leefbaar en dienstbaar te houden. Kerken moeten zichtbaar en tastbaar blijven.

In onze dorpen in Brabant zijn hele mooie kerken. Weet wel dat die tot stand zijn gekomen door mensen die geloofden. Zij hebben steun, troost, liefde en verdriet in deze kerken gedeeld. Dat is nu bijna vergane glorie. Brabanders haken massaal af. Weten niet eens meer wat Kerkbalans als doel heeft. Geloven de Brabanders nog? Ja in zichzelf, maar ook in een bovennatuurlijk wezen, een God, een Hemel, een hiernamaals?