In Hoog Bezoek belicht De Gelderlander de periode 1895-1928 aan de hand van de werkbezoeken van commissaris van de Koningin Van Voorst tot Voorst. In samenwerking met het Brabants Historisch Informatie Centrum. Vandaag aflevering 10: raadhuis Linden.
De commissaris der Koningin was vaak weinig te spreken over de raadhuizen waar hij werd ontvangen. De gemeenteraden gaven destijds hun geld liever uit aan een verharde weg dan aan een representatief gebouw voor burgemeester en ambtenarij. Dat was in de voormalige gemeente Linden niet anders. Tijdens zijn bezoek in 1902 moppert de commissaris over het feit dat het Lindense archief in vier vochtige kasten wordt bewaard. Zeven jaar later bouwen ze eindelijk een spouwmuur, zodat het vochtprobleem wordt opgelost. Na zijn bezoek op 11 april 1913 moppert hij weer: Het Raadhuis werd gebouwd door burgemeester Van den Bosch; het laat veel te wenschen over; er moet een nieuw dak op; deuren en vensters zijn te klein enz. Ook in Cuijk bouwde hij in 1863 een slecht raadhuis.
Het raadhuis in Linden was er pas na veel gesteggel gekomen en veel geld was er niet aan besteed. Het ging niet van harte, zo blijkt uit de notulen van vergaderingen uit die tijd. Tot dan vergaderde de gemeenteraad in een zogeheten raadhuiskamer. De inwoners van de drie kernen, Katwijk, Klein-Linden en Groot-Linden, wilden voor elkaar niet onderdoen. Daarom vergaderde de gemeenteraad elke drie jaar in een andere kern. Burgemeester Van den Bosch stelt in de vergadering van 23 november 1875 voor om een raadhuis in Klein-Linden te bouwen, precies in het midden tussen de concurrerende dorpen Groot-Linden en Katwijk. Met veel tegenzin gaat de raad akkoord: Van den Bosch mag gaan uitkijken naar een geschikt terrein. Wethouder Cruijsen, die zo’n gemeentehuis eigenlijk maar onzin vindt, heeft gehoord dat het raadhuis in Haps 7.000 gulden heeft gekost. Hij meent dat het voor 4.000 gulden ook moet kunnen. Als de burgemeester in januari terugkeert in de raad met een voorstel, zegt Cruijsen dat de raad Klein-Linden helemaal nog niet heeft aangewezen als locatie voor het raadhuis. Na veel gediscussieer, waarbij het ene oneigenlijke argument het andere overtreft, komt het voorstel van de burgemeester om grond in Klein-Linden aan te kopen in stemming. Met vier tegen drie wordt het aangenomen. De drie tegenstemmers vragen Gedeputeerde Staten om het besluit te schorsen. De burgemeester voelt zich danig geschoffeerd; hem wordt partijdigheid verweten. Het provinciebestuur keurt het raadsbesluit toch goed en in juni wint aannemer Peters uit Oeffelt de aanbesteding. Voor 2.595 gulden gaat hij bouwen; de eerste steen wordt op 22 juli 1876 gelegd.
Dan grijpen de drie tegenstanders een onverwachte kans aan als een raadslid dat vóór was (Van den Hoek) plaatsmaakt voor een tegenstander: Janssen. Ze brengen een voorstel in stemming dat erop neerkomt dat het in aanbouw zijnde raadhuis moet worden verkocht en dat van de opbrengst een nieuw raadhuis wordt gebouwd in Groot-Linden. Ze hebben nu de meerderheid en dus wordt het voorstel aangenomen, maar het provinciebestuur is ook niet gek. Gedeputeerde Staten keuren de begroting voor het volgende jaar, waarin die kosten en baten zijn opgenomen bij herhaling af. Uiteindelijk leggen Cruijsen en de drie andere raadsleden zich erbij neer dat het gemeentehuis van Linden tóch in het midden komt, in Klein-Linden. Waar het nog steeds staat.
Illustratie
1) Het voormalige raadhuis van Linden. Foto: Geurt Franzen (2011) 2) Burgemeester Van den Bosch (coll. BHIC)
Dit verhaal verscheen eerder in dagblad De Gelderlander
Het raadhuis in Linden was er pas na veel gesteggel gekomen en veel geld was er niet aan besteed. Het ging niet van harte, zo blijkt uit de notulen van vergaderingen uit die tijd. Tot dan vergaderde de gemeenteraad in een zogeheten raadhuiskamer. De inwoners van de drie kernen, Katwijk, Klein-Linden en Groot-Linden, wilden voor elkaar niet onderdoen. Daarom vergaderde de gemeenteraad elke drie jaar in een andere kern. Burgemeester Van den Bosch stelt in de vergadering van 23 november 1875 voor om een raadhuis in Klein-Linden te bouwen, precies in het midden tussen de concurrerende dorpen Groot-Linden en Katwijk. Met veel tegenzin gaat de raad akkoord: Van den Bosch mag gaan uitkijken naar een geschikt terrein. Wethouder Cruijsen, die zo’n gemeentehuis eigenlijk maar onzin vindt, heeft gehoord dat het raadhuis in Haps 7.000 gulden heeft gekost. Hij meent dat het voor 4.000 gulden ook moet kunnen. Als de burgemeester in januari terugkeert in de raad met een voorstel, zegt Cruijsen dat de raad Klein-Linden helemaal nog niet heeft aangewezen als locatie voor het raadhuis. Na veel gediscussieer, waarbij het ene oneigenlijke argument het andere overtreft, komt het voorstel van de burgemeester om grond in Klein-Linden aan te kopen in stemming. Met vier tegen drie wordt het aangenomen. De drie tegenstemmers vragen Gedeputeerde Staten om het besluit te schorsen. De burgemeester voelt zich danig geschoffeerd; hem wordt partijdigheid verweten. Het provinciebestuur keurt het raadsbesluit toch goed en in juni wint aannemer Peters uit Oeffelt de aanbesteding. Voor 2.595 gulden gaat hij bouwen; de eerste steen wordt op 22 juli 1876 gelegd.
Dan grijpen de drie tegenstanders een onverwachte kans aan als een raadslid dat vóór was (Van den Hoek) plaatsmaakt voor een tegenstander: Janssen. Ze brengen een voorstel in stemming dat erop neerkomt dat het in aanbouw zijnde raadhuis moet worden verkocht en dat van de opbrengst een nieuw raadhuis wordt gebouwd in Groot-Linden. Ze hebben nu de meerderheid en dus wordt het voorstel aangenomen, maar het provinciebestuur is ook niet gek. Gedeputeerde Staten keuren de begroting voor het volgende jaar, waarin die kosten en baten zijn opgenomen bij herhaling af. Uiteindelijk leggen Cruijsen en de drie andere raadsleden zich erbij neer dat het gemeentehuis van Linden tóch in het midden komt, in Klein-Linden. Waar het nog steeds staat.
