Loopgraafbrug

Toen RO&AD architecten uit Bergen op Zoom de opdracht kregen een brug te maken over een gracht van dit verdedigingswerk, bedachten ze dat het eigenlijk wel vreemd was om een fort dat bedoeld was om de vijand buiten te houden, zo openlijk van een toegang te voorzien. Vooral omdat de brug ook nog aan de kant moest komen, vanwaar van oudsher de vijand werd verwacht.

Daarom hebben Ro Koster en Ad Kil een brug bedacht die van een afstandje niet zichtbaar zou zijn. Hij ligt als een sleuf in de gracht en vormt zich zo naar de contouren van het landschap. In militaire termen lijkt hij meer op een loopgraaf dan op een brug. Daarom betitelden de architecten de brug ook als zodanig.

Doordat de grond van de aarden wal en het water tot de rand van de brug komen, ziet men de brug van een afstandje niet liggen. Pas als men dichterbij komt, opent het fort zich door een smalle sleuf. Van afstand gezien lijkt het dan ook alsof bezoekers het fort betreden, terwijl ze door het water lopen.

Maar dus mét behoud van droge voeten, zoals Moses zijn volk ooit met droge voeten door de Rietzee voerde. De volksmond heeft door die associatie de brug dan ook al omgedoopt tot Mozesbrug.

Fort de Roovere behoort bij de West Brabantse Waterlinie uit de 17de eeuw en is recent gerenoveerd. Het fort krijgt een recreatieve functie met wandel- en fietsroutes. Dat was ook de reden om het fort met een brug toegankelijk te maken.

Het idee van beide Bergse architecten heeft tot een zeer bijzonder object geleid. De brug is inmiddels verkozen tot BNA-gebouw van het jaar 2011, regio Zuid, en voorgedragen voor de uitverkiezing tot landelijk BNA-gebouw van het jaar.

Ook internationaal scoorden de ontwerpers: de loopgraafbrug is genomineerd voor een Design of the Year Award van het Londense Design Museum. En terecht voor zo’n strak uitgevoerd plan voor een brug die eigenlijk geen brug is, maar waar je wel mee droog aan de andere kant van het water komt!

Bekijk ook

Bruggen in Brabant

Water in Brabant