Vanaf het midden van de zeventiende eeuw wordt in Velp een Mariabeeld vereerd, dat gemaakt zou zijn van hout van de eik waarin het beeld van O.L. Vrouw van Scherpenheuvel ooit hing. Het was Basilius van Brugge, de stichter van het Velpse Kapucijnenklooster Emmaus, die dit beeldje rond 1651 in zijn bezit kreeg en het een plaats gaf in de kerk.
De plaatselijke bevolking riep O.L. Vrouw van Velp onder andere bij droogte aan om regen. Maria heette in Velp dan ook wel Regen-Lieve-Vrouw. De verering vond zijn hoogtepunt in de achttiende eeuw. Na 1945 is de belangstelling van pelgrims voor het Velpse Mariabeeld sterk afgenomen.
Het beeldje is omstreeks 1610 vervaardigd in opdracht van Johan de Schwardt, burger van de stad Rheinberg (Nordrhein Westfalen). Het hout zou afkomstig zijn van de eik in Scherpenheuvel (tussen Zichem en Diest), waar een wonderdadig Maria-beeldje vereerd wordt. In 1602 was daar een houten en in 1604 een grotere stenen kapel verrezen. In 1627 werd de huidige basiliek daar ingewijd.
Omstreeks 1651 kwam Basilius van Brugge dus in het bezit van het Velpse Mariabeeldje. Hij plaatste het beeldje eerst in de parochiekerk van Escharen. Maar in 1664 werd het beeldje overgebracht naar de parochiekerk van Velp. Dat hield waarschijnlijk verband met het feit dat Basilius het beneficie van het O.L. Vrouwaltaar in de parochiekerk had gekregen voor zijn levensonderhoud. In 1674 werd de kerk door Staatse troepen in brand gestoken toen zes Franse officieren zich hier hadden verschanst. Het beeld werd verplaatst naar de kloosterkerk van de Kapucijnen.
In de achttiende eeuw kwam de verering van het beeld tot grote bloei, wat zich uitte in echte bedevaarten. Zo vereerde de Bossche Broederschap van O.L. Vrouw van Altijddurende Bijstand tijdens de bedevaart naar Kevelaer het beeld. Als teken van die verering schonk de Broederschap omstreeks 1725 een gebrandschilderd raam aan de kapucijnenkerk. Bij de bevrijding in 1944 is dat helaas verloren gegaan. De plaatselijke bevolking riep O.L. Vrouw van Velp in de 19e en ook nog in het begin van de 20e eeuw aan in tijden van droogte: men hoopte door bemiddeling van Maria regen te kunnen krijgen. Daaraan dankte Maria haar Velpse bijnaam van Regen-Lieve-Vrouw.
Toch begon toen al de belangstelling voor het Mariabeeld af te nemen, niet in minst door de concurrentie van de Heilige Antonius van Padua. Ook van hem bevond zich een beeld in de kloosterkerk. Omdat de Kapucijnen zagen dat Maria in de verdrukking dreigde te raken, verplaatsten ze het beeldje in 1934, zodat het weer meer onder de aandacht van de gelovigen gebracht kon worden. Maar de daling in de belangstelling bleek niet te stuiten. De devotie voor het beeldje van O.L. Vrouw van Velp komt tegenwoordig dan ook alleen nog maar van de individuele bezoeker of pelgrim.
De plaatselijke bevolking riep O.L. Vrouw van Velp onder andere bij droogte aan om regen. Maria heette in Velp dan ook wel Regen-Lieve-Vrouw. De verering vond zijn hoogtepunt in de achttiende eeuw. Na 1945 is de belangstelling van pelgrims voor het Velpse Mariabeeld sterk afgenomen.
Omstreeks 1651 kwam Basilius van Brugge dus in het bezit van het Velpse Mariabeeldje. Hij plaatste het beeldje eerst in de parochiekerk van 
Toch begon toen al de belangstelling voor het Mariabeeld af te nemen, niet in minst door de concurrentie van de Heilige Antonius van Padua. Ook van hem bevond zich een beeld in de kloosterkerk. Omdat de Kapucijnen zagen dat Maria in de verdrukking dreigde te raken, verplaatsten ze het beeldje in 1934, zodat het weer meer onder de aandacht van de gelovigen gebracht kon worden. Maar de daling in de belangstelling bleek niet te stuiten. De devotie voor het beeldje van O.L. Vrouw van Velp komt tegenwoordig dan ook alleen nog maar van de individuele bezoeker of pelgrim.
