In het Sint-Annagesticht in Woensdrecht verbleven meisjes van de rooms-katholieke huishoudvakschool. Zij kregen les van de Zusters van Jezus, Maria, Jozef (JMJ). Tot ver in de twintigste eeuw stuurden ouders hun kinderen naar zo'n kostschool voor een gedegen christelijke opvoeding.
Maar het kwam ook geregeld voor dat hard werkende en voortdurend rondreizende ouders gewoonweg de tijd niet hadden om dag en nacht voor hun kinderen te zorgen. In de verhalen van voormalige internen keert dan ook regelmatig terug dat zij de overstap van de chaotische thuissituatie naar de orde en routine van het internaat een verademing vonden. Het gaf hen broodnodige rust.
Het Sint-Annagesticht in Woensdrecht behoorde zoals gezegd tot het klooster van de Zusters van JMJ, een congregatie gespecialiseerd in lesgeven. Zij deden dat overal in Brabant, op kleuterscholen, basisscholen, ulo's, middelbare meisjesscholen, lycea, huishoudscholen en kweekscholen. En altijd aan meisjes natuurlijk. Gemengde scholen kwamen nauwelijks en alleen in de kleinste gehuchten voor, als het echt niet anders kon.
Het Sint-Annagesticht was bedoeld om goede huishoudsters en dienstbodes af te leveren. Maar tegelijkertijd werden de meisjes ook opgevoed tot nette, godvrezende echtgenotes en moeders. De zusters hielpen hen kortom op weg naar, wat toen nog gold als, de natuurlijke bestemming van de vrouw. De meisjes op het internaat leerden over voeding, koken en andere huishoudelijke taken als naaien, stoppen, wassen en strijken. Al deze toekomstige taken konden meteen in de praktijk worden gebracht, in speciaal daarvoor ingerichte klaslokalen.
Met de aanwezigheid van de zusters in Woensdrecht nam ook het aantal aanmeldingen toe van meisjes, die bij deze religieuze gemeenschap wilden intreden. Zij hadden roeping.
Reageer hieronder, deel jouw herinneringen aan het Sint Annagesticht en vul deze pagina aan! Foto's zijn ook welkom. Stuur ze naar internaten@bhic.nl en dan voegen wij ze hier toe.
Bronnen
D. Adriaansen, 'De zusters van J.M.J. en hun verblijf in Hoogerheide en Woensdrecht', Tijding. Kroniek van de heemkundekring 't Zuiderkwartier 19 (1997) 32-43.
Maar het kwam ook geregeld voor dat hard werkende en voortdurend rondreizende ouders gewoonweg de tijd niet hadden om dag en nacht voor hun kinderen te zorgen. In de verhalen van voormalige internen keert dan ook regelmatig terug dat zij de overstap van de chaotische thuissituatie naar de orde en routine van het internaat een verademing vonden. Het gaf hen broodnodige rust.
