De boerenfamilies Meulensteen en Van der Heijden wonen begin vorige eeuw in harmonie naast elkaar in de Sambeekse buurtschap Heide, aan de Hoogeindseweg. De twee landbouwers, Hannes van der Heijden en Bart Meulensteen, kunnen het goed met elkaar vinden en lenen elkaar werktuigen uit. Als het moet zelfs een paard.
Op een kwaaie dag slaat echter de vlam in de pan. De aanleiding? Hormonen. Misschien een onschuldige flirt.
Hoe dan ook, buurman Hannes komt op een gegeven moment ‘in conflict met het negende gebod’, zoals een krant het in die dagen netjes verwoordt. Gij zult geen onkuisheid begeren. Blijkbaar komt hij in woord of gebaar te dicht bij Elisabeth Meulensteen en die laat weten daar niet van gediend te zijn. Het gevolg? De verhoudingen kantelen 180 graden. Vanaf dat moment gunnen de families elkaar het licht in de ogen niet meer. Er wordt niets meer uitgeleend, er worden enkel nog barse blikken uitgewisseld en de kinderen spelen niet meer met elkaar.
Op de zomeravond van 2 juli 1912 bereikt de burenruzie een dieptepunt. De kinderen van Meulensteen hebben kersen geplukt en beleven er een waar genoegen aan om de pitten uit te spugen naar de buren. Willem van der Heijden, de 21-jarige zoon van Hannes, heeft daar schoon genoeg van en slaat eens wat in het rond. Dan komt Meulensteen het erf opgelopen. ‘Kun je wel tegen kinderen’, zegt hij tegen de buurjongen. Die aansporing laat de getergde Willem niet aan zich voorbijgaan. Hij neemt een hooivork en slaat zijn buurman tegen gezicht en schouder. Meulensteen grijpt een haak om ook te slaan en er ontstaat een fikse worstelpartij.
Door zijn keukenraam ziet Hannes van der Heijden hoe zijn zoon door Meulensteen wordt aangevallen. Hij bedenkt zich geen moment, grijpt het broodmes van tafel en rent op de vechtende mannen af. Hij steekt Meulensteen in de schouder en daarna, als de man op de grond ligt, nog eens in de rug. De Boxmeerse huisarts Nuijens behandelt die avond de wonden: een diepe snee van 6 cm lang en eentje van 11 cm. Meulensteen overleeft, maar kan een maand niet werken.
De rechters in Den Bosch horen de advocaat van vader en zoon Van der Heijden, beiden staan in augustus terecht, een beroep doen op noodweer. Meulensteen zou zelf begonnen zijn. Maar de rechter ziet daar geen bewijs voor. Hij verklaart beiden schuldig aan mishandeling. De zoon, Willem van der Heijden, komt er vanaf met een boete van 25 gulden. Vader Hannes moet vijf maanden de cel in.
Dit verhaal is geschreven door journalist/schrijver Geurt Franzen (www.geurtfranzen.com) en verscheen eerder in dagblad De Gelderlander (www.dg.nl/maasland).
Hoe dan ook, buurman Hannes komt op een gegeven moment ‘in conflict met het negende gebod’, zoals een krant het in die dagen netjes verwoordt. Gij zult geen onkuisheid begeren. Blijkbaar komt hij in woord of gebaar te dicht bij Elisabeth Meulensteen en die laat weten daar niet van gediend te zijn. Het gevolg? De verhoudingen kantelen 180 graden. Vanaf dat moment gunnen de families elkaar het licht in de ogen niet meer. Er wordt niets meer uitgeleend, er worden enkel nog barse blikken uitgewisseld en de kinderen spelen niet meer met elkaar. 
