Toen Beers al even bevrijd was werd er in het dorp o.a. een korps Schotse pijpers gelegerd. Die plachten regelmatig te exerceren in de Dorpsstraat, met alles er op en eraan, Schotse ruit, doedelzakken, trommels, enzovoorts.
Soms marcheerden ze dan in de oprit tussen ons huis en de buurman Essers. Dan rechtsomkeert en weer terug de Dorpsstraat in, onderwijl muziek makend. Op zekere dag vroeg de commandant-dirigent van het geheel aan mijn moeder wat ze vond van de muziek. Mijn moeder schijnt gezegd te hebben dat ze dat lawaai naast het keukenraam maar niks vond. Om haar te plagen kwamen ze regelmatig een “serenade” brengen; tot mijn groot genoegen! Nog altijd vind ik het geweldig indrukwekkend om er naar te kijken en te luisteren.
Een Schots muziekkorps marcheert in Vught (BHIC, fotonummer FOTOVU.4316)
Very Lynn treedt op in een munitiefabriek,1941 (Wikimedia Commons, publiek domein)
Je leerde ook al gauw allerlei (gedeeltelijke) deuntjes van de Engelsen, zoals “It’s a long way to Tipperary” en liedjes van Vera Lynn (mijn moeders favoriet). Haar liedjes werden ook nog lang uitgezonden op de radio. De teksten konden we natuurlijk niet verstaan en werden dus “gepapegaaid”. Eén lied mochten we na een tijdje van moeder niet meer zingen. Dat was “Roll me over in the clover, roll me over in the clover and do it again”. De Tommies hadden haar blijkbaar duidelijk gemaakt dat de tekst een dubbelzinnige betekenis had. Wisten wij veel.
Het is eigenlijk merkwaardig dat het liedje “It’s a long way to Tipperary” gezongen werd door de Engelsen. Tipperary ligt in Ierland. Ze zongen het waarschijnlijk al in de Eerste Wereldoorlog, toen Ierland nog Brits was. De Amerikaanse versie van het lied was “It’s a long way to the prairy”.
Dit verhaal is geen geschiedschrijving, maar mijn persoonlijke herinnering. De enkele Beersenaars, die het hebben volgehouden tot nu, zullen hier wel iets van herkennen.
Wat een mooi geschreven verhaal over persoonlijke herinneringen, Ton. Het geeft een mooie inkijk in wat het contact met verschillende legerkorpsen tijdens en na de bevrijding voor mensen heeft kunnen betekenen.
Ton van Riet, Gemert.
zei op 17 september 2019 om 19:29
Het allereerste verhaal over oorlog en bevrijders: "We'll meet again"
(bijdrage: Arno Gelder) is woordelijk overgenomen van mijn verhaal:
"Muziek van de bevrijders". hierboven.
Kan dat zomaar????
Margot America
bhiczei op 18 september 2019 om 08:53
Beste Ton van Riet, Bedankt dat je dit aan ons doorgeeft. Ik snap dat het heel vreemd is als je jouw verhaal ziet staan met een andere naam erbij. Het is namelijk wel degelijk jouw verhaal, dat ik meteen had geselecteerd bij het samenstellen van een thema nieuwsbrief over oorlog en bevrijding. Echter, er is een verkeerde naam bij vermeld. Hoe dat is misgegaan weet ik niet zo goed. Ik vind het in ieder geval erg vervelend en wil je bij deze mijn excuses voor dit misverstand aanbieden. Nogmaals bedankt voor je snelle reactie. Vriendelijke groeten, Margot America, BHIC
