Bladerend door de processtukken op onze site wil je soms wel tegen het papier roepen ‘doe het niet! Ga terug!’ Dat geldt bijvoorbeeld voor de zaak van Joannes Bogaarts die in 1923 in een impuls zijn vrouw vermoordt.
uit het dossier van Joannes Bogaarts
“Wat heb ik gedaan?” De 24-jarige fabrieksarbeider Joannes Bogaarts maakt het de politie niet al te lastig om de moord op zijn vrouw Marie op te lossen. Met opgeheven handen loopt hij wanhopig naar de twee agenten op straat. “Neem mij maar mee, ik heb zojuist mijn vrouw vermoord”.
Als je zo terugleest, dan zie je het als het ware misgaan. Het begint op die zondagavond van 22 oktober 1922. Joannes loopt over straat, achter zijn vrouw aan die gearmd met een andere man wandelt. Twee agenten, Elenbaas en Schellings, die net hun ronde maken, worden aangesproken door een vertwijfelde Joannes. Kijk daar! Zijn vrouw, met een ander!
Je moet je schamen!
Eén van de agenten spreekt het trouweloze stel hierop aan. “Je moet je schamen!”, zegt agent Elemans waarop de man wegloopt. Joannes is opgelucht dat zijn vrouw niet meer met een ander loopt en wil met haar zijn weg vervolgen. Maar zij stribbelt tegen en zegt: “Je kunt me wel mee nemen, maar later loop ik toch weg.” Zijn vrouw zegt herhaaldelijk dat ze niet bij hem zal blijven.
Joannes hoort het gelaten aan. Gezamenlijk gaat het echtpaar een huis binnen aan de Nijverheidssingel. Buiten horen de agenten wel wat herrie maar niet zo erg om binnen te treden. Maar nog geen kwartier later komt een wanhopige Joannes naar de agenten gerend. “Wij konden het niet eens worden. Met een hamer heb ik haar de hersens ingeslagen. Ik weet niet meer wat ik gedaan heb. Wat heb ik gedaan?”
De agenten slaan hem in de boeien en gaan het huis binnen. Daar ligt de zwaargewonde vrouw op de grond, stervende. Agent Elenbaas legt een kussen onder haar hoofd en roept de dokter. Joannes roept nog door de deur: “Marie, Marie, waarom heb je niet naar mij geluisterd?”
Ga terug naar je ouwe moer
Het stel is dan nog maar net drie jaar getrouwd. Al snel wordt duidelijk dat Marie het niet te nauw neemt met de huwelijkse beloften. Of in de woorden van de president van de rechtbank: “De zonde heeft hier de hand in het spel.” In de rechtbank wordt gepoogd inzicht te krijgen in wat er die noodlottige avond is gebeurd. Volgens Joannes heeft hij zijn echtgenote gevraagd te stoppen met het gescharrel buiten de deur maar zij zei: “Ga terug naar je ouwe moer. Ik blijf toch niet bij je, al komt de Koningin erbij!” En duwde hem tegen de kachel.
Joannes krijgt een waas voor zijn ogen. Grijpt alles wat voor handen is. Een hamer, een mes, en hij slaat erop los. Wat er verder gebeurt, weet hij niet meer. Er is grote belangstelling voor de zaak. In het Dagblad van Noord-Brabant van 9 februari 1923 staat dat het publiek tijdens het proces zo talrijk is dat enige honderden moesten worden teruggestuurd. In die overvolle zaal hoort Joannes drie jaar tegen zich eisen.
Meer lezen? Check zelf de bron: register 23-677, rolnummer 122: scans 264 tot en met 325
