Hij was nog maar 21 jaar, heette Marinus van Nuland uit Oss, en werkte als arbeider bij Hartogs exportslagerijen. In de nacht van vrijdag 14 op zaterdag 15 januari 1927 - de lonen waren net uitbetaald - zetten de arbeiders, zoals elke week, hun zuurverdiende centen om in drank.
Koos van Berne was snipverkouden en had de raad gekregen zijn euvel te bestrijden met een halve liter cognac. Samen met zijn maat Lambertus Geurden ging Koos kroeg in kroeg uit. Ze kwamen er wel achter dat er nergens dure cognac werd geschonken, dus werd het jenever en bier. Toen de café’s hun deuren om twaalf uur sloten, wisten de dorstigen hun weg te vinden naar de kroeg van de weduwe Van Galen in de Arendstraat. Daar hadden wel twintig mannen hun toevlucht gezocht.
De jonge Marinus van Nuland, die van een personeelsvergadering van de slagerij af kwam en niets anders dan een rijksdaalder in zijn zak had, legde die op tafel in de hoop dat die later wel gewisseld zou worden. Maar daar had hij zich in vergist, want niet veel later was het zilveren muntstuk verdwenen. Herrie onder het al dronken mansvolk, maar niemand was om twee uur nog echt aanspreekbaar.
Even later vertrokken de 28-jarige Lambertus van Geurden en Marinus vlak na elkaar. Niet lang daarna trof men de jonge knul met opengesneden keel zielloos voor het café aan. De verdenking ging al snel uit naar Lambertus. Bij hem thuis vond de politie duidelijke bloedsporen op zijn kledingstukken, voldoende aanleiding om hem in hechtenis te nemen en naar het Huis van Bewaring in Den Bosch over te brengen.
Enkele dagen later droeg pastoor Bloem een requiemmis op voor de overledene in de Heilig Hartkerk.
Voor de rechter verdedigde Lambertus zich door te zeggen dat hij stomdronken was geweest. Zo dronken dat hij niet eens wist waar hij was geweest. “Wel vijftig borrels had ik op”, zei hij tegen de president van de rechtbank tijdens de behandeling van de zaak op 23 juni in ’s-Hertogenbosch. En dus wist hij ook niets te vertellen over de moord op Marinus. De inhoudsloze verklaringen van zeven cafébezoekers van die nacht hielpen de rechtbank evenmin een steek verder. Het was dan ook niet gek dat de advocaat van Lambertus, Mr. Tonnaers, voor vrijspraak pleitte. Wegens gebrek aan wettig bewijs kon de rechtbank niet anders dan tot vrijspraak komen.
Foto: H. Hartkerk in Oss, 1933. Bron: Collectie Stadsarchief Oss, fotonr. BCO012157.
Koos van Berne was snipverkouden en had de raad gekregen zijn euvel te bestrijden met een halve liter cognac. Samen met zijn maat Lambertus Geurden ging Koos kroeg in kroeg uit. Ze kwamen er wel achter dat er nergens dure cognac werd geschonken, dus werd het jenever en bier. Toen de café’s hun deuren om twaalf uur sloten, wisten de dorstigen hun weg te vinden naar de kroeg van de weduwe Van Galen in de Arendstraat. Daar hadden wel twintig mannen hun toevlucht gezocht.
Enkele dagen later droeg pastoor Bloem een requiemmis op voor de overledene in de Heilig Hartkerk.
