Wel dertigduizend man publiek trekt deze internationale motorcross in Schijndel. Het is midden jaren vijftig: een touw als afzetting en her en der een politie-agent is voldoende om al deze toeschouwers op hun plek te houden.
Rijen dik staan ze te kijken: jong en oud, man en vrouw. Sommige kinderen zijn in een boom geklommen om het spektakel van de motoren beter te kunnen aanschouwen. De ene agent die op de foto is vastgelegd, kijkt ontspannen toe, armen losjes over elkaar.
En dat terwijl het toch een omvangrijk sportevenement moet zijn. Het Parool doet er verslag van en meldt ons ook dat de Nederlanders in de zijspanklasse kansloos zijn. Het strijdtoneel is aan de Belgen, die dan ook met plek één, twee en drie aan de haal gaan. In de seniorenklasse hebben ‘wij Nederlanders’ nog wel wat in te brengen. Hierbij gaat de strijd om twee Brabanders: Van der Elzen uit Gemert en Driks uit Eindhoven. In de internationale klasse 2500 meter weet bovendien ook een Nederlander te winnen: Baudoin verslaat de Brit Cheney.
Tot zover de scorebordjournalistiek, nu op het zoek naar het wáre verhaal. Was je erbij? Ben jij één van de mensen die zo keurig achter het touw blijven staan? Of ben jij net dat jongetje dat vanuit de boom de wedstrijden heeft gevolgd? Hoe was dat? Hoe verwerkte Schijndel 30.000 bezoekers? Wat weet jij van deze foto?
Deze foto-oproep verscheen in de rubriek 'Kijk naar Toen' in De Meierij, waarin we op zoek zijn naar de persoonlijke verhalen achter een foto.
Pauline Heessels- van Maaren
zei op 8 april 2019 om 10:31
De motorcross in Schijndel , Sint Anthonis en Gemert waren heel bekend. Dat waren ook internationale wedstrijden. Mijn grote favorieten waren: Henny Rietman uit Doetinchem, Broer en Leo Dirks uit Valkenswaard en Jan Clijnck uit Helmond.
Op de foto's kunt u zien hoe groot de belangstelling was. Ik ging er heen in de jaren '50, ik was rond de twintig. Ik ging er heen met mijn twee broers en een schoonzus. Ik kwam er voor de wedstrijden en het was altijd heel spannend wie er won. De sfeer was er geweldig, maar heel anders dan de kermis waar het ging om lol en vertier en waar de jongens de meisjes versierden. Hier gingen we heen voor de sportieve prestaties van de rijders. We zagen altijd pikzwart van de modderspatters als we naar huis gingen. De wedstrijden waren 's middags, ik denk van 14-17 uur. We gingen er dan met de fiets naar toe. vanuit Boxtel. Uiteindelijk ben ik in 1957 voor het laatst geweest. In 1958 ben ik bevallen van mijn eerste dochter en daarna was het gezinsleven belangrijker. Het was geen festijn waar we eten en drinken kochten tijdens de wedstrijd. Dat was er wel maar werd door ons niet gedaan. De hele middag op een droogje dus. Dat was toen niet gebruikelijk. Er waren ook nog geen memorabilia te koop zoals shirts van rijders, petten of zo. Het was geen wedstrijd waar veel mensen uit Boxtel heen gingen. Ik vond motorcross heel mooi. In Gemonde waren in die tijd vier mensen met een motor. Ik hoorde hen langsrijden en rende dan naar de straat om ze na te kijken tot ze in de verte verdwenen waren. De belangstelling voor motors is er altijd geweest.
Marilou Nillesen
bhiczei op 8 april 2019 om 10:33
Bedankt voor je mooie bijdrage, Pauline! Heel treffend verwoord, je roept als het ware die tijd weer even tot leven. De liefde voor de motorsport zit overduidelijk heel diep, wat leuk om dat te lezen.
Albert
zei op 8 april 2019 om 14:11
Pauline, zou daarover ook nog kunnen kijken over de eerder geplaatste opmerkingen over de motorcrosses in Boekel en Sint Anthonis. Marilou is vast bereid deze link te plaatsen.
Rijen dik staan ze te kijken: jong en oud, man en vrouw. Sommige kinderen zijn in een boom geklommen om het spektakel van de motoren beter te kunnen aanschouwen. De ene agent die op de foto is vastgelegd, kijkt ontspannen toe, armen losjes over elkaar.
