Donderdagmorgen 29 januari 2015, op weg naar de MooiBoxtelkrant, kom ik een man tegen in de Molenstraat met twee mooie Bassets. "Mooie honden mijnheer," zeg ik. Al gauw gaat het gesprek over de eigenwijsheid van de dieren. "Het zijn lieve honden, maar ze luisteren niet," aldus de man.
De Basset is gefokt voor de jacht op klein wild zoals vossen, hazen en konijnen. Door zijn lage bouw beweegt hij zich gemakkelijk door struikgewas en kan hij tijdens het speuren voortdurend zijn neus op de grond houden, wat voor grotere jachthonden lastig is. De Basset wordt omschreven als een intelligente, rustige, aanhankelijke en zachtaardige hond met een groot uithoudingsvermogen. Omdat hij van oorsprong werd gefokt als meutehond is de Basset zeer sociaal. Dat maakt hem heel geschikt als gezinshond, hij kan goed overweg met kinderen. Maar hij kan moeilijk alleen zijn. De hond is gefokt om tijdens de jacht veelvuldig zijn stem te laten horen en dit zal hij ook doen als hij alleen wordt gelaten.
Een Basset (foto: Eda. Bron: Wikimedia Commons. Publiek Domein)
Ik heb vroeger ook een basset gehad, ons Basje. Er werd in Boxtel in de jaren ‘70 een wedstrijd georganiseerd: 'De baas en zijn hond'. Iedereen mocht meedoen, politiehonden, Mechelse en Duitse herders, Franse poedels, straathondjes, het maakte niet uit. Het parcours liep dwars door Boxtel. De jury bestond uit een dierenarts, leden van de hondenclubs en hondenkenners. Er werd gelet op discipline, gehoorzaamheid, zitten, wachten en rechts lopen in een rechte lijn. Mijn zoontje en ik deden ook mee met ons Basje. "Hoe hebt u dat die hond allemaal geleerd?" vroeg de man. "Streng zijn in de opvoeding en lief zijn voor het beest," antwoordde ik, "maar vooral ermee bezig zijn."
Na de wedstrijd ging tegen de avond de telefoon: "Meneer Broekman, komt u vanavond ook naar De Walnoot voor de prijsuitreiking?" Wat bleek, we hadden de eerste prijs gewonnen! Zestig hondenliefhebbers hadden meegedaan. De prijs bestond uit een porseleinen Sint-Bernardshond. Mijn vrouw vond het een lelijk ding en dus gaven we de hondenprijs na een tijdje weg. Diegene plaatste de hond op een plateautje aan de voordeur van de flat. Elke avond kwamen de buren laat thuis met veel lawaai. Maar de hond ging niet aan diggelen, hij overleefde alle feestavonden.
Dit verhaal verscheen eerder in de MooiBoxtelKrant van 1 april 2015.
