skip naar content skip naar hoofdnavigatie spring naar service navigatie
sluit
Hulp nodig?

Chat is online op maandag t/m vrijdag van 10.00 - 16.00 uur en van 19.00 - 22.00 uur.

Op dit moment zijn we offline. Je kunt je vraag stellen via e-mail of WhatsApp: 06-12887717 (alleen berichtjes)

Meer informatie over de chat-service? Klik hier

Online op dit moment

Stel je vraag

Mariët Bruggeman
Mariët Bruggeman Bhic
Menu
sluit
Hulp nodig?

Chat is online op maandag t/m vrijdag van 10.00 - 16.00 uur en van 19.00 - 22.00 uur.

Op dit moment zijn we offline. Je kunt je vraag stellen via e-mail of WhatsApp: 06-12887717 (alleen berichtjes)

Meer informatie over de chat-service? Klik hier

Online op dit moment

Stel je vraag

Mariët Bruggeman
Mariët Bruggeman Bhic

Oorlog door de ogen van een kind

Jo van der Sloot blikt terug op zijn jeugd in Berghem. In de tijd dat deze plaats nog Berchem heette en er voor kinderen onbegrijpelijke dingen gebeurden. "Tijdens de Tweede Wereldoorlog gingen we kolen rapen langs het spoor. We hebben wat afgezocht en geraapt."

Er waren inwoners van Berchem die in Oss op de kolentreinen klommen en de kolen er in Berchem afschoven. Eén keer is het voorgekomen dat er een trein met snoepgoed pech had en dat deze door mensen geplunderd werd.

Wat we toen niet wisten, maar nu wel, zijn de vele goederentreinen die met mensen vol geladen waren en ons voorbij reden, als we aan het rapen waren. Soms zag je de vingers door de kleine tralies steken en we hebben zelfs briefjes op geraapt, niet wetende dat hier zo’n groot drama achter schuil ging.

Ik weet nog dat we zelf ook een keertje in zo’n goederentrein van Den Bosch naar Oss hebben meegereden. Vele jaren later heb ik me dit gerealiseerd. Ook de mensen die uit Oss kwamen met een ster op hun jas. Zij gingen op bezoek in Berchem. We hebben zelfs wel eens gevraagd waarom wij niet zo’n mooie ster mochten dragen.

Als wij bij de boer aan de overkant van ons gingen spelen, troffen we er in de hooizolder dekens en kleding aan. Wij vertelden dit aan de boer, maar deze reageerde er niet op. Het bleek een onderduikersadres te zijn voor spoedgevallen. Zo ook in de bomen van de pastorie waren schuilplekken voor onderduikers. Er waren ook gaarkeukens in Berchem, soms dreven er tientallen broden in de sloot. Dan gooiden de Duitsers ze er in.

Dan niet te vergeten de munitie die rijenlang gestapeld stonden in de straten. Duizenden kisten met munitie. Een keer is het voorgekomen dat in Oss aan de Landweerstraat zo’n opslag in brand vloog en ontplofte. Duizenden kogels gingen door de lucht. In heel de omgeving kon men dit zien en horen. Een aantal boerderijen is toen afgebrand.

We hebben ook wel eens in een dergelijk schuilputje gezeten dat soldaten langs de weg gegraven hadden. De boer die tegenover ons woonde, had zelf een schuilkelder gebouwd. Als er iets aan de hand was, kwam hij ons op halen en konden wij en hun gezin er in schuilen. Soms waren we bang, maar het was ook spannend en avontuurlijk.

Wij gingen net de schuilkelder in. Honderden vliegtuigen vanuit Engeland vlogen 's nachts en overdag over Berchem om hun bommen af te gooien in de Duitse steden. Urenlang kon men het ronken van de bommenwerpers horen, zo ook het bombardement in Nijmegen door de Engelsen. Hier zijn ook mensen uit Berchem dodelijk getroffen en gewond geraakt, toen we de eerste contacten met de bevrijder hadden. Twee militaire tanks die in het donker door de straat reden en de weg in het Engels vroegen naar Heesch. Daar stond het een en ander in brand. We hebben heel wat afgespeeld en afgesjouwd bij de boer.

Deze boerderij staat er niet meer. Er is nu nieuwbouw geplaatst.

Reacties (13)

A van Haaren zei op 14 november 2011 om 21:12
Die brand was niet in de landweerstraat,maar in de kapelstraat,Die liep toen wat anders dan nu.Er gingen toen met de munitie ook nog enkele boerderijtjes in brand.
Jo van der Sloot zei op 29 november 2013 om 23:57
Heel bijzonder!
Direct na de bevrijding van Berchem waren er in de 'Bergse Hei' Engelse en Amerikanen nee gestreken. Na het front (oorlog voeren)moesten de militairen uitrusten. Dat deden ze in de hei 20 km achter het front. In Nijmegen werd nog gevochten.

Zo was er een kleine Engelse militair en zijn kameraad, die altijd bij ons aan kwam wanneer hij te voet van uit de hei naar het dorp liep ongeveer 3 km. Hij zorgde voor de inkwartiering met een maat van hem. Hij had dan droge koekjes bij zich, cakejes.Tommy noemde wij hem. Dit moet eind 1945 geweest zijn

Ruim 45 jaar na de oorlog kwam er een brief van hem voor mijn moeder. Adres Heieind 230 Berchem (moeder was al overleden is 81 jaar geworden) We hebben de brief beantwoord en niets meer vernomen.

Met mijn moeder ging ik als kind lopend naar het einde van de Bergse hei nu Zevenbergseweg. Daar zochten we blikken eten die achter gelaten waren door de militairen. Eens heb ik er een bajonet gevonden. Waar die gebleven is weet ik niet. Ik was toen 10 jaar.

Ik zat bij een vriend van mijn oudere broer voor op de fiets en reden naar Grave. Daar lagen veel militairen. 'Chocola voor mammie en sigaret voor pappie' vroeg ik dan. De buit werd verdeeld na terugkomst. Verhalen om niet te vergeten!

Annemarie van Geloven namens BHIC bhic zei op 2 december 2013 om 11:52
Beste Jo van der Sloot, uw bijdrage is ook heel bijzonder. Hartelijk dank!
Gerard H.A.A. de Bie
Gerard H.A.A. de Bie zei op 12 oktober 2017 om 17:49
Prachtig om al die kleine maar beeldende oorlogservaringen te lezen.
Heeft zeker toegevoegde waarde aan het tijdsbeeld van toen.
Ingrid zei op 28 april 2018 om 13:09
Mijn vader, Jan Broess (de jongste van de slagerij), vertelde vroeger ook altijd over de oorlog. Ook hij had het over Tommy's en over chocolade en sigaretten (ik denk dat hij toen begonnen is met roken). Ook dat de school werd gebruikt om soldaten in te kwartieren, maar ik weet niet meer of dat nou Duitse of geallieerde soldaten waren. En dat er iemand (het schoolhoofd?) in de beerput is gevallen ten overstaan van alle leerlingen.
Mocht iemand mij meer hierover kunnen vertellen, zou ik dat ontzettend leuk vinden. Aangezien ik docent geschiedenis ben, kunt u er ook vanuit gaan dat de verhalen doorgeven worden aan de jongere generatie.
Gerard H.A.A. de Bie
Gerard H.A.A. de Bie zei op 28 april 2018 om 14:02
Goed bezig Ingrid, En ik maar denken dat geschiedenisles bijna niet meer gegeven wordt op scholen. wij hadden op de lagere school diversen 'onderwijzers'( mag je tegenwoordig blijkbaar ook al niet meer zeggen) die met regelmaat over vroeger vertelden en dan luisterden de meesten er met open mond naar. Ik krijg tegenwoordig het idee dat er nagenoeg geen jongeren het verleden nog interessant vinden en dat ligt voor het grootste deel aan dat men er zowel thuis als op school te weinig of niet over praat. Maar je ebt uitzonderingen. Bij onze heemkunde hebben we bij de Archeologie-groep een jongen van 12 jaar en dat is leuk om te zien hoe hij enthousiast wordt vinden oude dingen die hij of andere in de grond vinden. Ingrid succes met je zoektocht daar kan ik je helaas niet mee verder helpen.
Helena zei op 29 april 2018 om 01:05
@Gerard, - het ligt ook deels aan de 'teacher'...of aan de ouder hoe en waarvoor interesse gewekt kan worden bij een kind. Ongeacht voor wat.. (zij het een vak op school, verhalen over vroeger, archeologie, hobby, sport enz.). En soms..ja soms kan men gewoon niet vertellen over die oorlogsjaren. Las gisteren nog een verhaal in ED (online) van Leon K. uit Heeze over zijn ouders die nooit vertelden over de oorlog (om redenen die absoluut te begrijpen zijn) en wat voor effect dat verder had op hem. Nu is hij bezig om alles zo veel als mogelijk is toch nog uit te zoeken. Triest verhaal zoals er zovele zullen zijn.

Denk nu terug aan de vele verhalen over de oorlog die wij hoorden als we 's avonds om de tafel zaten (nog geen tv..en een tablet was niets anders dan een pilletje of een reep kwatta die we moesten delen..). Dan ging het over onderduikers, over de man verderop die zo maar doogeschoten werd omdat hij aangezien werd voor een Engelse vliegenier die in de buurt neergestort was, de Roma die in de Bakelse bossen verscholen zat en door families in de buurt van eten voorzien werd..enz. enz. .. en dan later over de bevrijding enz. Wij konden die verhalen wel tig-keren horen en elke keer opnieuw waren ze interessant. Later ging je er zelf meer over lezen en wilde je er ook meer over weten. [ we zitten niet voor niets met regelmaat op dit forum ..]
Albert zei op 29 april 2018 om 01:47
Door Wim Boeijen uit Berghem is een boek geschreven met foto's getiteld "Vliegen en vechten bij de Maas 1940-1945". Als verdere omschrijving "Oorloggeschiedenis op de grens van Noord-Brabant en Gelderland" Ik heb dat boek door hem gesigneerd op 16 maart 2005, gekocht, omdat er oorlogshandelingen in staan vermeld, die ik, als 14 jarige jongen zelf heb meegemaakt. Ik denk, dat het boek ter inzage ook beschikbaar is bij BHIC.
Ingrid Broess zei op 29 april 2018 om 12:14
Dank je wel allemaal! Leuk om jullie enthousiasme te zien en hoeveel er gedeeld wordt hier.
Norah zei op 29 april 2018 om 12:29
Bij mij thuis werd er weinig tot niet over gesproken, er is ook niets spectaculairs gebeurd in onze familie.
Zo kun je weer zien hoe verschillend deze oorlog beleefd is.
Gerard H.A.A. de Bie
Gerard H.A.A. de Bie zei op 29 april 2018 om 13:47
Oh dat was bij mij dus wel degelijk anders Norah. Het waren de sterke oorlogsverhalen op familiefeestjes; Het waren de koppelingen die in het dagelijks leven werden gelegd naar de oorlog; Het waren de (dikwijls stoere) verhalen die sommige ( mannelijke) onderwijzers in de klas vertelden onder het mom van Geschiedenisles; Het waren de spullen die je als kind tegenkwam in je ouderlijk huis of een schuurtje. Zo hadden we bedkruiken gemaakt van kanonkogelhulzen; hadden mijn ouders klappers (=mappen) uit de oorlog waar ze de boekhouding in bijhielden; Mijn vader bewaarden heel veel ; zoals oude pakjes (Engelse en Amerikaanse tabak en sigaretten van net na de oorlog, briefkaarten maar ook bonnetjes van zowel voor tijdens als na de oorlog. Ook kwam ik door te 'snuffelen' in oude stoffige dozen en kisten met de grote schoonmaak kogelhulzen en soms scherpe kogels tegen en vond op zolder een oud geweerbajonet en in een schuurtje een echt Amerikaans mitrailleurgeweer zonder patronenhouder en schouderkolf die we gebruikten bij het soldaatje spelen. Ik bedoel maar; alles ademde de oorlog nog na in de 50er en 60er jaren voor een fantasierijk en nieuwsgierig jongetje als ik.
stefan van nuland zei op 16 augustus 2018 om 22:50
Beste Jo van der Sloot,
Is die brief aan uw moeder nog in de familie? ik ben sinds enige tijd op zoek naar de namen van de "Tommy's" in de hei in Berghem. dit naar aanleiding van een aantal vondsten in de bossen.
Mariët Bruggeman
Mariët Bruggeman bhic zei op 17 augustus 2018 om 12:13
@Stefan: Ik heb dhr. van der Sloot even gemaild om hem van jouw vraag op de hoogte te brengen, omdat zijn verhaal uit 2010 dateert.

Reageer op dit verhaal

Heb je al een account? Log in met je gegevens.

Heb je nog geen account? Plaats zonder inloggen, of Registreer een account

Help spam voorkomen en los de volgende som op:
Geef mij een andere som.