Bij ons thuis mochten op paaszaterdag om twaalf uur ’s middags de vastentrommeltjes open. Dat betekende voor menigeen binnen enkele uren misselijkheid en buikpijn.
Uren later, tegen middernacht zag je van alle kanten mensen naar de kerk komen. De klokken luidden nog niet; die waren zoals alle kinderen zeker wisten, nog in Rome. De nachtelijke paasdienst duurde enkele uren. Dat had te maken met een reeks lezingen en gezangen, het ontsteken van de paaskaars en de wijding van het doopwater. En wanneer de priester de eerste woorden van het Gloria zong, klonk het orgel weer en begonnen de klokken te luiden.
Bron: R.P. fr. H. Randag o.f.m. en br. Berthilo FIC, Prentenboek bij de eerste Katechismus, Maastricht / 's-Hertogenbosch 1949
Pasen was verder natuurlijk ook een feest voor de inwendige mens. Het vastentrommeltje mocht weer open, maar ook waren er voor iedereen gekookte en chocolade eieren. Op de zondag na Pasen, Beloken Pasen, herhaalde zich dat min of meer.
Bijzonder was nog het in West-Brabant gangbare “eieren bollen”. Op Eerste of Tweede Paasdag gingen we met het hele gezin naar buiten. We rolden dan hardgekookte eieren over het grasveld. Het ging erom zoveel mogelijk eieren van anderen te raken. Daarna aten we de danig gebutste eieren op.
Herinnering aan Pasen
Ad Rooms uit Bergen op Zoom
Tegen Pasen werden we altijd in het nieuw gestoken. Op eerste paasdag kwamen die nieuwe kleren dan uit de kast. Altijd een korte broek, terwijl het soms nog verschrikkelijk koud kon zijn in het prille voorjaar. We zagen er tijdens die paasdagen altijd pico bello uit met fraai gepoetste schoenen. Daarvan is natuurlijk ook de uitdrukking afkomstig: 'Op je paasbest gekleed zijn.'
Bron van deze herinnering
Ad Rooms, Het Rijke Roomse Leven: Herinneringen met weemoed en weerzin, Raamsdonksveer 2002-2006
