Mooie herinneringen aan het Patronaat aan de Viandenlaan...welke Ginnekenees kent het niet?
Mijn grootouders (en mijn moeder) woonden er in de eind jaren '30 en begin jaren '40. Mijn opa was er toen beheerder.
Inkwartiering
In 1939 kwam de mobilisatie op gang en werden er soldaten ondergebracht in de zaal van het patronaat. Mijn moeder, toen een jongedame van 20, moest zorgen voor koffie, broodjes sigaretten etc. Zij vertelde ons daar leuke verhalen over. Een van de soldaten had, namens het gehele bataljon, een prachtig gedicht voor haar geschreven, als dank voor haar goede zorgen. Dit gedicht heb ik nog steeds.
In de jaren 40 waren er ook nog Duitse troepen gelegerd en deze tijd was uiteraard minder prettig.
Toneelvereniging
In die tijd speelde er ook een toneelvereniging in "het zaaltje", waar mijn vader deel van uitmaakte. Mijn moeder moest de lichten voor het toneel bedienen en zo kwam het dat mijn vader's oog op haar viel.
Pijnlijke straf
Regelmatig waren er kwajongens die hun kleine boodschap door de brievenbus naar binnen regenden, tot grote ergernis van mijn opa. Op een dag dacht hij: "Ik zal ze eens hebben..." Hij wachtte ze op en toen ze hun "post" door de brievenbus staken, gooide mijn opa met een ferme klap de klep van de brievenbus omlaag. Hij hoorde ze allerlei woorden zeggen die de RK kerk verboden had, en hij heeft ze nooit meer teruggezien!!
Activiteiten
Vele jaren later kon je als kind zijnde rond 5 december een bezoekje brengen aan de Goedheiligman in het patronaat en ook via school werd er regelmatig iets georganiseerd. Toneelvoorstellingen, carnavalsfeesten etc.
En het toeval wil...dat ik me zo'n jaar of zes geleden aanmeldde als vrijwilliger bij Gilde de Baronie, dat er nu gehuisvest is. Heel leuk om in het ouderlijk huis van mijn moeder rond te mogen lopen en zo een beeld te krijgen bij de mooie verhalen die zij mij altijd verteld had over haar tijd in de Viandenlaan.
hij heeft ze nooit meer teruggezien!!
