Het brood dat bakker Van den Bogaert in Princenhage bakt, dat smaakt de laatste tijd nergens naar, vinden zijn klanten in 1919. Maar over zijn pepernoten is iedereen het eens: de beste die je ooit hebt gehad. Maar dat zijn dan ook pepernoten waar een luchtje aan zit.
Dagblad van Noord-Brabant, 12 maart 1919
We schrijven 1919, de Eerste Wereldoorlog grijpt om zich heen. Nederland is dan wel neutraal maar krijgt een flinke tik mee van het oorlogsgeweld om zich heen. Ook hier ontstaan tekorten aan voedsel. De overheid stelt daarom gemalen graan ter beschikking, het zogeheten regeringsmeel. Van dit meel moet een bepaald aantal broden worden gebakken om zo te zorgen voor voedzaam eten.
Bakker Van den Bogaert is niet de enige bakker die stelt dat er minder broden gebakken kunnen worden dan dat de overheid als voorwaarde stelt. Maar omdat er ook – speciaal in de Sint Nicolaastijd – stevig wordt geklaagd over de kwaliteit van die broden, neemt de politie een kijkje in de bakkerij. En dan blijkt dat het broodnodige regeringsmeel wordt gebruikt voor overheerlijke pepernoten.
Aanvankelijk ontkent de bakker en stelt dat hij enkel ‘het opveegsel van het meel’ was geweest, samen met ‘afval van drops en paardemeel’. Maar het Openbaar Ministerie gelooft het niet en eist dertig gulden boete of dertig dagen hechtenis.
