In november 2008 is de Gennepermolen in het nieuws vanwege een roodborstje. Op de dag na het overlijden van Sjef van Stekelenburg, zaadhandelaar in de Gennepermolen, in januari 2007, zat er ineens een roodborstje op de molensteen bij de molen. Dat was precies de plek waar de zaadhandelaar zelf altijd graag zat.
Nu had Sjef kort voor zijn dood al aan familie en klanten verkondigd, dat hij zou terugkeren als roodborstje. Het beestje was nu eenmaal zijn lievelingsvogel. De familie lachte maar zo’n beetje om die voorspelling. De vogel vond echter al gauw de weg naar binnen en werd dus “Sjef” gedoopt. Hij ging al snel op de kassa zitten of vloog rakelings over de klanten heen. Hij pikte graan uit de open schepbakken en bleek ‘hartstikke tam’. Volgens schoondochter Mary is het vogeltje al net zo'n dikkerdje als Sjef was: die had ook de hele dag honger.
En zoon Bernard vertelt: “We hebben het eerst stil gehouden uit angst uitgelachen te worden. Maar dit overkomt ons nu eenmaal. Het gekke is dat niet alleen wij, maar ook onze klanten karaktertrekken van vader in het vogeltje herkennen. Elke ochtend staat het voor de deur van de winkel te wachten om naar binnen te gaan. Op zich is het ook een heel troostende gedachte, dat vader voortleeft in een roodborstje.”
Schoondochter Mary: “Af en toe denk ik dat we niet helemaal sporen. Als neef Joey iets verkeerd doet, dan is het vogeltje in no-time in de buurt en vliegt op hem af. “Terror-Sjef” noemen we hem dan." Zie deze website voor het uitgebreide verhaal.
Nu had Sjef kort voor zijn dood al aan familie en klanten verkondigd, dat hij zou terugkeren als roodborstje. Het beestje was nu eenmaal zijn lievelingsvogel. De familie lachte maar zo’n beetje om die voorspelling. De vogel vond echter al gauw de weg naar binnen en werd dus “Sjef” gedoopt. Hij ging al snel op de kassa zitten of vloog rakelings over de klanten heen. Hij pikte graan uit de open schepbakken en bleek ‘hartstikke tam’. Volgens schoondochter Mary is het vogeltje al net zo'n dikkerdje als Sjef was: die had ook de hele dag honger.
En zoon Bernard vertelt: “We hebben het eerst stil gehouden uit angst uitgelachen te worden. Maar dit overkomt ons nu eenmaal. Het gekke is dat niet alleen wij, maar ook onze klanten karaktertrekken van vader in het vogeltje herkennen. Elke ochtend staat het voor de deur van de winkel te wachten om naar binnen te gaan. Op zich is het ook een heel troostende gedachte, dat vader voortleeft in een roodborstje.”
