De eerste keer dat hij in Den Bosch in het beklaagdenbankje staat, is hij 31 jaar. Het is 2 juli 1878 en hij is ter verantwoording geroepen voor een diefstal die hij anderhalf jaar eerder al zou hebben gepleegd. Heeft de benadeelde nu pas aangifte gedaan? Was de wachtlijst bij justitie zo lang? En wát heeft hij gestolen? Vier trossen druiven, echt waar? Echt waar. Ze hingen rijp en wel in het najaar van 1876 te pronken aan de ranken van Peter Peeters in Sambeek. Een getuige heeft het gezien en Janssen bekent schuld. Omdat het volgens de rechters een ‘gulle bekentenis’ is, zullen ze hem niet al te streng straffen: tien gulden boete. En de kosten van de zitting natuurlijk: 53,77 gulden. Oeps, dat zijn zure druiven voor de landbouwer. Die 63 gulden staan anno 2016 gelijk aan een koopkracht van 653 euro.
Teveel drank
De tweede boete waar Janssen tegen aanloopt, is een stuk lager. Dat is vijf jaar later. In de middag van 17 januari 1883, tijdens een gildefeest in de herberg van Kersten, drinkt hij veel te veel en krijgt hij ruzie met Chris Colet. Hij schudt hem door elkaar en hij heeft pech dat de veldwachter het ziet. De rechters veroordelen hem opnieuw. Omdat hij ‘tegenwoordig goed burgerlijk gedrag vertoont’, komt hij er weer met een boete vanaf. Eén gulden moet hij betalen. Plus 12,70 rechtbankkosten.
Janssen is 42 jaar oud als hij zich voor de derde keer bij de rechtbank moet melden. Het is 29 oktober 1889. Hij heeft gras van een ander gemaaid en mee naar huis genomen en dat heet officieel stroperij. Begin juni heeft hij de helft van een perceel grasland gepacht. Een perceel dat sinds jaar en dag in twee helften door de notaris ter verpachting wordt aangeboden. Het andere deel weet Sambekenaar Lambert Heinemans in de wacht te slepen. Die ziet tot zijn grote schrik later die maand dat Janssens knecht, Jan Hendriks, ook een groot stuk van zíjn perceel maait. Een paar dagen eerder had hij al gezien dat iemand de paal die het midden van het perceel aangeeft, had verplaatst. Heinemans heeft toen dat baken terug gezet in het midden.
Voor paal staan?
Het komt voor de rechter en Janssen geeft toe dat hij zelf het baken heeft verplaatst en zijn knecht opdracht heeft gegeven een groter deel te maaien. Maar hij had een goede reden, zegt hij. Een uur vóór de veiling van het grasland was hij wezen kijken en toen stond die paal ook niet precies in het midden. Dus had hij ingeschreven op een groter stuk, zo meende hij. De opzichter van het perceel zou pas ná de veiling de paal in het midden hebben gezet.
Leuk geprobeerd, vinden de rechters. Maar ze trappen er niet in. Getuigen verklaren dat het perceel altijd precies in tweeën wordt verdeeld. Janssen woont in de buurt en weet dat verduiveld goed. De Sambeekse boer krijgt vijftien dagen cel. Hij probeert er nog onderuit te komen door in beroep te gaan, maar het gerechtshof bevestigt op 18 december 1889 het vonnis. En dus zit Janssen van 13 tot 28 maart 1890 in de cel. Zijn gedrag daar is goed. En hij komt nooit meer met justitie in aanraking.
