We schrijven 3 september 1863 als de
boerenzoon, 16 jaar oud, zijn kudde in de steek moet laten om de verre reis naar Den Bosch te maken. Hij wordt beschuldigd van ‘mishandeling’. Misschien een wat zware betiteling voor de pesterige handelingen die Willem verweten worden.
Het gaat om twee beschuldigingen en beide keren was het slachtoffer zijn plaatsgenoot, de 7-jarige Arnold Jans Beeke. Op een dag in juli zou Willem Arnold ‘onder het uiten van ernstige bedreigingen’ gedwongen hebben om gras en aarde te eten. De jongen had het zelfs moeten doorslikken. De arme Arnold zou er zelfs een tand op hebben gebroken. Dat was nog niet alles. Hij had ook nog een vogel na moeten doen en heel luid een gebed moeten opzeggen.
Het was voor de ouders van Arnold de spreekwoordelijke druppel. Op 14 mei van dat jaar was hun zoontje drijfnat thuisgekomen. De schaapsherder zou Arnold tot twee keer toe in een sloot hebben geduwd, kopje onder. Arnolds vader gaat naar de marechaussee. Willem en Arnold worden beiden verhoord. De rechters in Den Bosch krijgen nog een derde verklaring onder ogen. Van ‘een jongeling uit Overloon’ wiens naam onbekend blijft. Die zou in juli gezien en gehoord hebben hoe Willem Meijer de jonge Arnold had uitgescholden.
Op de rechtszitting herhaalt de schaapsherder zijn verklaring. Hij ontkent dat hij Arnold heidegras en zand heeft laten eten. En dat natte pak, dat was een ongelukje. Hij had de jongen echt niet expres in het water geduwd. Wel wilde Willem nog kwijt dat de 7-jarige Arnold hem regelmatig heeft uitgescholden.
De rechters oordeelden als volgt. Dat van dat zand en gras eten, daar was geen bewijs voor geleverd, vonden ze. Dus daarvan werd Willem vrijgesproken. Dat hij Arnold in het water had gegooid, dat vonden ze wel bewezen. Half en half had Willem dat toegegeven en ook de verklaring van Arnolds ouders telde mee.
De jonge schaapsherder zou anno 2016 voor zijn pestgedrag misschien een taakstraf hebben gekregen. Maar in 1863 werd het zes dagen eenzame opsluiting. Hij zat van 25 september tot 1 oktober 1863 in de cel en zijn gedrag was goed, zo lezen we in het gevangenisregister. Hij zal in de cel zijn daden, al krabbend aan zijn ‘wassend baardje’, goed hebben overdacht. De rest van zijn leven, hij zou 70 worden, komt hij niet meer met justitie in aanraking. Arnold lijkt geen nadelige gevolgen aan de mishandeling te hebben overgehouden. Hij wordt 78 jaar oud.
Dit verhaal is geschreven door journalist/schrijver Geurt Franzen (www.geurtfranzen.com) en verscheen eerder in dagblad De Gelderlander (www.dg.nl/maasland).
