Als Joseph Hulsken in 1858 in Den Bosch voor zijn rechters staat, is hij 20 jaar oud. Het is niet de eerste keer dat de scharenslijper uit Vianen met justitie in aanraking komt. En het zal niet de laatste keer zijn. Hulsken, in Emmerich (D) geboren en ook wel Hölzken genoemd, zouden we tegenwoordig een veelpleger noemen. Een jaar geleden zat hij tien dagen achter de tralies wegens diefstal. Nu wordt hij aangeklaagd wegens ‘misbruik van vertrouwen’.
Wat heeft hij op zijn kerfstok? Coenraad en Theodora van Drunen uit Lith hadden de scharenslijper twee paraplu’s gegeven. Hulsken zou ze repareren. Dat zal hij best hebben gedaan. Maar hij heeft de plu’s niet teruggebracht naar Lith, hij heeft ze verkocht. Ongetwijfeld heeft hij er meer voor gekregen dan de 35 cent die het Lithse echtpaar als maakloon in het vooruitzicht had gesteld. De officier van justitie is niet mals in zijn eis. Hij vindt dat de scharensliep een jaar cel moet krijgen. Een boete van 25 gulden vindt hij ook op zijn plaats.
Een fikse straf, waar we nu van zouden opkijken. Ongetwijfeld waren de paraplu’s in die dagen, toen ze nog als parapluie geschreven werden, kostbaarder dan de wegwerpdingetjes van tegenwoordig. Nu is vaak na één stevige windvlaag niet de paraplubak, maar de prullenbak de beste bestemming. Maar goed, zijn ze zó kostbaar dat het verduisteren ervan een jaar cel rechtvaardigde? Niet echt. Volgens Coenraad en Theodora is de blauwe paraplu 1,50 gulden waard en de groene iets meer: 2 gulden. Maar ze zijn wel allebei van katoen.
De rechters zijn streng. Ze vinden dat iemand die een ander iets afgeeft ter reparatie ervan uit moet kunnen gaan dat hij zijn eigendom terugkrijgt. De scharenslijper wordt gestraft volgens de eis: een jaar cel en 25 gulden boete. Hulsken zit zijn straf uit en verandert van beroep. Hij wordt... paraplukoopman.
Zeven jaar later, hij woont inmiddels in Oeffelt, moet hij zich weer verantwoorden. In een dronken bui heeft hij ’s nachts Sint Anthonis wakker gehouden. De veldwachter die hem aanspreekt, krijgt klappen. Hoppa: een maand cel. Twee jaar later gevolgd door vijftien dagen eenzame opsluiting omdat hij Karel Adams uit Grave een blauw oog heeft geslagen. Weer een paar jaar later staat Hulsken, inmiddels stoelenmatter, in de beklaagdenbank omdat hij in Well Cornelis Driessen zo hard met een stuk hout heeft geslagen dat die drie weken niet kan werken. Maar hij wordt vrijgesproken. Het slachtoffer heeft die avond zelf zóveel genuttigd, dat hij er zich te weinig van kan herinneren.
Wat heeft hij op zijn kerfstok? Coenraad en Theodora van Drunen uit Lith hadden de scharenslijper twee paraplu’s gegeven. Hulsken zou ze repareren. Dat zal hij best hebben gedaan. Maar hij heeft de plu’s niet teruggebracht naar Lith, hij heeft ze verkocht. Ongetwijfeld heeft hij er meer voor gekregen dan de 35 cent die het Lithse echtpaar als maakloon in het vooruitzicht had gesteld. De officier van justitie is niet mals in zijn eis. Hij vindt dat de scharensliep een jaar cel moet krijgen. Een boete van 25 gulden vindt hij ook op zijn plaats. 
