Rond de kerstdagen komt bij mij altijd wel even het beeld van de kerstboom van onze buren van destijds bovendrijven. Een volle boom met veel kleurige lichtjes en mooie kerstballen in een ook nog eens sfeervol verlichte knusse woonkamer.
Onze buurman (Theodorus Wolfs) was schoenmaker van beroep. Ik herinner mij hem als een stevige, vriendelijke, al wat oudere man met een prettig-donkere stem. Een familieman die hield van gezelligheid, een borrel en nog meer van een goede sigaar. Onze buurvrouw, zijn echtgenote, was een vriendelijke vrouw. Ik weet dat zij een dochter hadden maar die was vele jaren ouder en al uit huis. Mijn contact bleef daardoor beperkt tot het echtpaar Wolfs. Het paar was altijd geïnteresseerd in de buurtkinderen. Nooit zal ik vergeten dat ik een gulden kreeg (destijds veel geld!) toen ik mijn kerstrapport liet bewonderen.
Buurman Wolfs werkte als zelfstandige schoenmaker vanuit een garagebox aan de Beethovenlaan. Daar liep ik met enige regelmaat naar toe om schoenen te brengen die moesten worden opgelapt. Ook werd ik wel eens door mijn moeder naar zijn werkplaats gestuurd om er veters of schoensmeer te halen. Onze buurman zag je direct aan het werk als je de deur naast het raam van de garagebox binnenstapte. Er was een balie. Achterin de garagebox stonden rijen gerepareerde glimmende schoenen en laarzen te wachten op de eigenaar. In een hoek stonden paren schoenen die nog door hem onderhanden genomen moesten worden. Ook tijdens zijn werk rookte buurman Wolfs altijd een dikke sigaar. In de winkel was er echter geen tabakslucht maar de geur van leer en schoensmeer. Af en toe kom ik die geur van vroeger weer tegen als ik de schoen en sleutelservice in mijn woonplaats voorbij loop. Buurman Wolfs popt dan even op in mijn gedachten.
Voor het schrijven van mijn verhaal ben ik ook de archieven ingedoken. Theodorus Wolfs werd op 5 juni 1916 geboren te Nieuwkuijk. In 1935 werd hij door zijn vader ingeschreven in het militieregister. Hij huwde op de laatste dag van 1937 (als 21-jarige) te Vlijmen met de toen 18-jarige Maria Stupers. Hij was (blijkt uit de huwelijksakte) toen al actief als schoenmaker. Het echtpaar kreeg in 1940 een zoon die op de leeftijd van 6 maanden overleed. Ook hadden zij een dochter en later kleinkinderen. Dorus (zoals zijn vrouw hem noemde) overleed op 3 mei 1977 te ‘s-Hertogenbosch.
Als ik de begraafplaats Orthen op een koude decemberdag bezoek vind ik al snel zijn graf (nog altijd aanwezig, ondanks dat de grafrechten al jaren zijn verlopen). Een aan het graf verbonden contactadres ontbreekt helaas. Pogingen om directe familie te vinden leveren niets op. Ik fotografeer daarom voor dit verhaal zijn portret dat op de grafsteen aangebracht is.
Begin jaren '80 heb ik zijn weduwe nog eens in haar appartement aan de Pettelaarseweg bezocht. Haar hartelijke ontvangst is mij bijgebleven. Daarna ben ik haar uit het oog verloren. Een vraag blijft voor mij over: Zou er nog een foto van de garagebox van “Schoenmakerij Wolfs” zijn? Ik vervolg mijn zoektocht. Een aantal telefoontjes naar naamgenoten met de achternaam Wolfs in Den Bosch levert geen resultaten op.
Misschien is er een lezer die meer weet te vertellen over Theodorus Wolfs en een foto heeft van deze schoenmaker aan het werk of van zijn schoenmakerij in de garagebox.
