Het sluizencomplex Dintelsas sluit bij Dinteloord de monding van de rivier de Dintel af. Sas is een vlaams/zeeuws woord voor schutsluis. Het complex bestaat tegenwoordig uit de Vierlinghsluis, een suatie- of spuisluis, en de Manderssluis, een schutsluis. De geschiedenis van dit complex is nogal roerig, want het is al het derde achtereenvolgende sluizencomplex op deze plek.
De eerste sluis stortte volledig in, nog voordat hij zelfs maar helemaal af was. Dat was in 1810. Plannen voor herdichting werden onmiddellijk gemaakt, maar het duurde uiteindelijjk tot 1827 voordat men iets ten zuiden van de oude sluis aan een nieuw werk kon beginnen.
Onthulling van het monument (1927)
De nieuwe schutsluis kreeg één stel vloeddeuren, ebdeuren en waaierdeuren. De spuisluis kreeg hoge en lage vloeddeuren en ebdeuren. Op zaterdag 27 september 1828 passeerde het eerste schip de nieuwe schutsluis.
De nieuwe sluizen zouden het veel langer volhouden dan het ongelukkige, eerste complex. Bij het eeuwfeest, in 1927, werd een monument onthuld van twee gietijzeren zuilen, elk op een sokkel voorzien van de namen van dijkgraaf, heemraden en secretaris van het heemraadschap.
Dertig jaar later, in december 1957, kwamen waterbouwkundigen van het waterschap en Rijkswaterstaat tot de conclusie dat door de afsluiting van het Haringvliet de afwatering van het gebied opnieuw zou moeten worden bekeken. Met name zou er aan Dintelsas gesleuteld moeten worden. Daar was een nieuwe, grotere schutsluis nodig.
Dat werd de Manderssluis, ontworpen door het ingenieursbureau Dwars, Heederik & Verweij en genoemd naar G.J.A. Manders, van 1951-1966 dijkgraaf van het heemraadschap Mark en Dintel. Omdat deze sluis ook tegelijk als uitwateringssluis moest dienen, heeft de sluis aan de instromingskant afgeronde hoeken, en bij de uitstroming flauw uiteenwijkende schermen die als een geleidewand voor de spuistroom fungeren. In 1980 kwam daar een aparte spuisluis bij, de Vierlinghsluis.
De tweede sluizen (1960)
Bijzonder was dat bij de Manderssluis voor het eerst in Nederland zogenaamde sectordeuren zijn toegepast. Ze lijken ogenschijnlijk op waaierdeuren, maar ze hebben maar één waterkerend vlak, precies tegenover de as, waar ze om draaien. Sectordeuren kunnen ook bij ongelijke waterstand en in stromend water geopend worden. En ze hebben geen omloopriolen of schuiven nodig, zoals waaierdeuren. In 1966 stelde de Commissaris van de Koningin de Mandersssluis officieel in gebruik.
Na de afdamming van het Volkerak-Zoommeer is de getijdewerking van eb en vloed verdwenen, en daarmee de niveauverschillen tussen Dintel en Volkerak. De Manderssluis staat daarom nu altijd open. Het waterschap gebruikt de sluis alleen nog in de zomer om blauwalg buiten de Dintel te houden. Maar als de plannen tot verzilting van het Volkerak doorgaan, zal ook de sluis weer in functie moeten komen
De eerste sluis 
Na de afdamming van het Volkerak-Zoommeer is de getijdewerking van eb en vloed verdwenen, en daarmee de niveauverschillen tussen Dintel en 
