Een blikvanger voor de deur van het Nederlands Leder- en Schoenmuseum aan de Elzenweg in Waalwijk is het manshoge beeld met als titel ‘Leerlooier’. Het is van staal gemaakt door twee Waalwijkse ondernemers. De leerlooier en de schoenmaker hebben Waalwijk groot gemaakt, was hun redenering, maar de gemeente toonde geen interesse in het uit staalplaatjes van 20 x 4 millimeter opgebouwde kunstwerk.
Sinds 2004 ‘logeert’ de Leerlooier bij het Leder- en Schoenenmuseum. In dat jaar bestond het Waalwijkse museum een halve eeuw. Het is enig in zijn soort in Nederland.
Aan het eind van de zestiende eeuw werd in Waalwijk al op grote schaal leer gelooid en leer verwerkt. Drie factoren deden Waalwijk uitgroeien tot leercentrum.
Uit de Loonse en Drunense Duinen werd het eikenschors voor het looiproces gehaald. De plaats beschikte over voldoende stromend water van goede kwaliteit. Ook de huiden kwamen van dichtbij. De leveranciers waren de koeien die graasden in de richting van de Maas.
Sinds 2004 ‘logeert’ de Leerlooier bij het Leder- en Schoenenmuseum. In dat jaar bestond het Waalwijkse museum een halve eeuw. Het is enig in zijn soort in Nederland.
