In december 1941, ruim anderhalf jaar na de Duitse inval in Nederland, leggen tientallen arbeiders de laatste hand aan een gloednieuw stuk Maasdijk ten noorden van het dorp Gassel in het Land van Cuijk. Eeuwenlang had de Maas daar vrij baan via de Beerse Overlaat, die nu eindelijk wordt gesloten.
Ondertussen vergadert in Oss de dijkstoel (het dagelijks bestuur) van Waterschap De Maaskant onder leiding van de pasbenoemde dijkgraaf Louis de Bourbon, die sinds enkele maanden tevens burgemeester van Oss is. De Bourbon onderkent het belang van de dichting van de Beerse Overlaat voor de hele regio, want van 1938 tot 1941 was hij burgemeester van Escharen, vlakbij de overlaat.
Opgeschort door de oorlog
Vandaar hoogstwaarschijnlijk zijn voorstel om de locatie van de voormalige overlaat op te luisteren met een monument. Aldus wordt besloten en De Bourbon gaat in gesprek met beeldhouwer Peter Roovers, Rotterdammer van geboorte en als docent verbonden aan de Bossche Kunstacademie. Diens eerste ontwerp is een forse mansfiguur, een polderwerker die het water een halt toeroept. Maar vanwege de oorlogssituatie wordt het project opgeschort.
Na de bevrijding geeft het waterschap prioriteit aan herstel van de oorlogsschade aan dijken, kades, stuwen, sluizen en bruggen. Pas in 1949 werkt Roovers weer aan zijn opdracht. Die is wel gewijzigd, want de plek van de voormalige overlaat (de Maasdijk ten noorden van Gassel) blijkt moeilijk bereikbaar te zijn. Het monument zal veel zichtbaarder zijn langs de provinciale weg Grave-Cuijk. Roovers’ oorspronkelijke ontwerp past daar niet, doordat je er de Maas niet kunt zien.
Vrouw niet uitgenodigd
In plaats daarvan boetseert de kunstenaar de drie stoere dijkwerkers, het definitieve ontwerp. Op donderdag 13 juli 1950 vindt de feestelijke onthulling van het monument plaats. Commissaris van de Koningin Jan de Quay, afkomstig uit Beers, verricht de officiële handeling, temidden van genodigden uit het hele land. Het zijn wel allemaal mannen. Roovers, die het waterschap schreef dat zijn vrouw er graag bij wilde zijn, moest er zich bij neerleggen dat hij wel en zijn vrouw niet was uitgenodigd. Andere tijden! 67 jaar later is het overlaatmonument er nog steeds, maar sinds 2016 staan de dijkwerkers bij de kerk van Beers, in een parkje dat het stroomgebied van de Beerse Maas voorstelt.
Ondertussen vergadert in Oss de dijkstoel (het dagelijks bestuur) van Waterschap De Maaskant onder leiding van de pasbenoemde dijkgraaf Louis de Bourbon, die sinds enkele maanden tevens burgemeester van Oss is. De Bourbon onderkent het belang van de dichting van de Beerse Overlaat voor de hele regio, want van 1938 tot 1941 was hij burgemeester van Escharen, vlakbij de overlaat. 
