In het werkhuis was ik op zoek naar een vermelde datum op vaders werkbank, maar die vond ik niet. Wel vond ik in één van de lades een ijzerdraadje waaraan zeven fietsplaatjes. Op 1 augustus 1924 werd in Nederland het fietsplaatje ingevoerd. Iedere fietser, op enkele uitzonderingen na, moest belasting betalen voor zijn tweewieler.
Dat deed je door een metalen plaatje te kopen, dat op de fiets bevestigd moest worden.
Twee van de gevonden plaatjes (van de serie 1939 en 1940) zijn voorzien van een gaatje en waren bestemd voor moeke's fiets. Dit plaatje werd gratis verstrekt, in verband met het al grote (zeven) gezin? Iedereen schaamde zich om in het openbaar met zo'n type plaatje op de fiets.
Het rijwielplaatje met het gaatje erin betekende dat de fiets op zon - en feestdagen niet normaal gebruikt mocht worden. Wel mocht je langs de fiets lopen! Bij verstrekking van dat typeplaatje werd soms een stempel op de stamkaart of in het trouwboekje geplaatst.
Op zon- en feestdagen was het voor mijn ouders dus niet mogelijk om samen op weg te gaan met de fiets. Grutje, de oma van moeke, woonde in de Vijfhuis; een buurtschap aan de andere kant van Uden. Wilde ze daarheen dan moest het plaatje verwisseld worden. Of ze moest de fiets lopend gebruiken, om spullen op te laden.
Van de zeventien stuks uitgegeven serie heeft vader er vijf voor óns bewaard, want de ongeldige plaatjes werden ingezameld bij het postkantoor ten behoeve van de bestrijding van TBC (voor het koper). Daarom vinden wij er natuurlijk maar enkelen terug! Het kasboek vermeldt een uitgave op 6 september 1929 voor 1 rijwielkaart van fl. 2,50. Dat is nu omgerekend bijna 23 Euro. (oftewel zo'n 50 gulden). Per 1 mei 1941 werd het fietsplaatje afgeschaft, maar werden de fietsen weer gevorderd door de Duitsers. Met het vinden van de fietsplaatjes werd de geschiedenis van familie de Groot weer vergroot.
De Fietsplaatjes heb ik eerst vlak geklopt waarna in “erpelnat” (afgietsels van de gekookte aardappelen) gedompeld,maar niet gepoetst.
Bij enkele van de plaatjes ontdekte ik dat Vader er met een spijker zijn naam ingekrast had, bewijs als eigendom.
Dat deed je door een metalen plaatje te kopen, dat op de fiets bevestigd moest worden.
