In de morgen van donderdag 19 mei 1927 vond om 7 uur in de H. Petruskerk van Uden een ‘plechtigheid’ plaats waarin drie echtparen, waaronder mijn ouders, in het huwelijk traden. Ook werd naast het trouwboekje, een tweede gelijk uitziend boekje, uitgereikt.
Onlangs kreeg ik het laatstgenoemde boekje onder ogen, goedgekeurd door Bisschop Hopmans 1926. Hoofdstuk 1. Korte Onderrichtingen en ‘Nuttige wenken voor Gehuwden.’ Met 33 citaten richtlijnen. Zoals 1. Plichten der gehuwden jegens elkander, Over den huwelijksplicht. 2. Plichten der gehuwden jegens hun kinderen. Over zwangerschap en Verdere plichten der gehuwden jegens hun kinderen.
Vanuit het boekje werd het echtpaar over de omgangregels ingewijd, ik vind geen ‘gebruiksaanwijzing’ van de huwelijksdaad, daar werd de biechtvader mee opgescheept.
Citaat 10: Bij het huwelijksgebruik is verboden elke handeling, gesteld om het verwekken van kinderen onmogelijk te maken; men pleegt aldus geen huwelijksgebruik meer, maar huwelijksmisbruik. Seksueel genot, zoals ‘Voor het zingen de kerk uit’ enz., was uit den boze!
Citaat 32. De kerkgang. Omstreeks drie weken na de bevalling kome de moeder naar de kerk, om God te bedanken en den bijzondere zegen van de H. Kerk voor zich en haar kind te ontvangen. Hoewel de kerkgang niet onder zware zonde verplicht, zal ieder goed katholieke moeder er een eer in stellen, den kerkgang te doen. Ik lees hier, ‘om God te bedanken’, het klinkt heel wat vredelievender dan de strenge beperkingen die de ronde deden.
Klik op de Nuttige Wenken voor een vergroting
Na Citaat 33, het laatste, was ruimte voor 16(!) dopelingen zoals in het trouwboekje, hier was de gehéle bladzijde voor één boreling beschikbaar uitgebreid voor de namen van Peter, Meter, datum van Eerste H. Communie, Vormsel en Overlijden.
Voorlichting? De dochters kregen alleen mondelinge waarschuwingen: Als: ‘Van feest komt feest’ en ‘Vóór de donker thuis!’ Jonge stellen keken halsreikend uit naar het moment dat de rogge twee kontjes hoog was! Bij ‘Vrijhof,’ een langere afwezigheid van de ouders, plaatsten de dochters een omgekeerde bezem bij de voordeur. Tijdens een discussie in de vijftiger jaren op het werk kwam een collega: 'Wanneer ik daarmee zondig is bij de biecht wel spijt vereist, ik heb daar geen vrede mee!'
Anton Pieck tekende twee verschillende geboortekaartjes, op de achtergrond mèt of zònder kruisje.
Er kwamen Mater Amabilisscholen, sommige ouders waren een beetje huiverig om daar hun dochters heen te sturen; ouders verwachtten dat zij bij retraites ‘de voorlichting’ kregen. Hetzelfde voor de verloofdencursus, want daar hoorde men teveel. Ouders wisten niet beter, zij waren altijd dom gehouden. En beschikten alleen over het genoemde boekje met summiere informatie.
Voor aanstaande huwelijksparen waren in de zestiger jaren verloofdencursussen, in Uden met sprekers zoals een geestelijke, huisdokter en notaris. In Best werd onze cursus geleid door het echtpaar Nolet uit Eindhoven. De pil kwam op de markt. Mgr. Bekkers kwam via de media zoals televisie in Brandpunt met heldere uitspraken over gezinsgrootte!
Terzijde: m’n schoonvader behoorde tot de klasgenoten van Wim Bekkers op de Lagere school in St. Oedenrode.
Foto: Standbeeld van Mgr. Bekkers in Sint-Oedenrode
Mijn stiefoma 1874-1968 zei altijd, een boer is niet zo stom of hij past zijn klompen voordat hij ze koopt. Op z'n Brabants, unnen boer is nie zo stom of hij paast z'n klompen voordat ie ze kopt.
(Men wist wel waar Abraham de mosterd haalde)
Rini Groot de
zei op 14 mei 2020 om 23:35
M. van Iersel, het is zoals Eerst het paard in de bek kijken! en wat denk je
aan de herdenking van de jaarlijkse geboorte met Kerstmis.
Was het zaad uit de lucht komen vallen?
Wat hebben ze ons vroeger veel wijs gemaakt. Zoals die jongen zei, 'kinderen worden geboren en die boor vindt ik nog eens!'
Tony van Geffen.
zei op 3 augustus 2020 om 20:29
Hallo Rini,
In de Mechelsche catechismus van 1842 staan bijzonderheden hoe men zich moet voorbereiden
op het huwelijk .en wat er dan al niet te wachten staat.
Dat het beter is om in onthouding te leven dan te trouwen omdat men te maken krijgt met ongemakken en
dat de bekommernissen een zware last zal zijn en dat men daardoor van den dienst Gods wordt
afgetrokken. Deze zes en dertigste les geeft een indruk hoe de geestelijkheid tegenover het huwelijk stond . Deze catechismus komt uit een klooster van de Cisterciënsers,
Onlangs kreeg ik het laatstgenoemde boekje onder ogen, goedgekeurd door Bisschop Hopmans 1926. Hoofdstuk 1. Korte Onderrichtingen en ‘Nuttige wenken voor Gehuwden.’ Met 33 citaten richtlijnen. Zoals 1. Plichten der gehuwden jegens elkander, Over den huwelijksplicht. 2. Plichten der gehuwden jegens hun kinderen. Over zwangerschap en Verdere plichten der gehuwden jegens hun kinderen.
Er kwamen Mater Amabilisscholen, sommige ouders waren een beetje huiverig om daar hun dochters heen te sturen; ouders verwachtten dat zij bij retraites ‘de voorlichting’ kregen. Hetzelfde voor de verloofdencursus, want daar hoorde men teveel. Ouders wisten niet beter, zij waren altijd dom gehouden. En beschikten alleen over het genoemde boekje met summiere informatie.
